در خانواده همه‌ی اعضای خانواده نیازمند حمایت هستند. برخی از افراد شخصیتشان، شخصیت حامی است. حمایت اعضای خانواده از یکدیگر یکپارچگی آن‌ها را حفظ می‌کند و رویکردی دلسوزانه به دور از سرزنش، تحقیر و جستجوی مقصر نقش مؤثری در تقویت پایداری و ثبات خانواده دارد.

هر یک از اعضای یک خانواده نیازها، دغدغه‌ها و نگرانی‌های منحصربه‌فرد خود را دارد و درک این موضوعات توسط سایر اعضا بدون قضاوت کردن و دریافت حمایت از سوی آن‌ها، علاوه‌بر کمک به رفع مشکلات، برای بهبود شرایط روحی فرد بسیار مفید است و منجر به تقویت روابط خانوادگی می‌شود.

 از این رو در سطح شهر رفتم و از عده‌ای پرسیدم که خانواده تا چه حد باید پشتیبان یکدیگر باشند؟

آقای تقریبا مسنی گفت: تنها کسی که می‌تواند پشت همدیگر باشند فقط اعضای خانواده است. حتی اگر اعضای خانواده نتوانند پشت همدیگر باشند، خانواده‌ای وجود ندارد.

آقای دیگری چنین گفت: من خودم از خانوادم حتی اگر حق با آن‌ها هم نباشد پشتیبانی می‌کنم.

خانم جوانی نیز در جواب به پاسخ اینگونه گفت: من سعی می‌کنم اگر حق با خانوادم نباشد سکوت کنم. مثلا برادرم کاری می‌کند که از دیدگاه خانواده مشکل دارد و، چون می‌دانیم کار اشتباه از طرف برادرم بوده است زیاد پشتش را نمی‌گیریم تا متوجه شود و کار اشتباهش را تکرار نکند.

خانم دیگری گفت: حتی اگر یکی از اعضای خانواده کار اشتباهی انجام داده باشد من حمایتش می‌کنم، چون عضوی از خانوادم است.

جوان دیگری گفت: اگر فردی در خانواده مرتکب اشتباهی می‌شود باید شرایط را سنجید و کاری کرد که نه سیخ بسوزد نه کباب. من خودم جانب حق را می‌گیرم. به عنوان سرپرست خانواده باید عدالت را برقرار کنم. جایی که حق است باید به آن سمت رفت حتی اگر به ضرر فرد باشد. ولی طوری نباشد که پشت خانواده را خالی کرد.

یک روانشناس و استاد دانشگاه درباره حمایت خانوادگی گفت: همه‌ی افراد نیاز به احساس حمایت دارند. در روانشناسی حمایت در سه بعد همدلی، امنیت و محبت تعریف می‌شود. اگر افراد بتوانند این سه بعد را پوشش دهند نیاز به امنیت یک فرد نیز برآورده می‌شود.

مینا پورفرخ بیان کرد: اگر نیاز به امنیت فرد برآورده نشود، شاید نتواند به دیگران اعتمادی کند و دچار محرومیت هیجانی شود و حس ارزشمندی در او شکل نگیرد و سببب احساس نقص و نا امیدی در زندگی داشته باشد. در یک جایی به شاغولی نیاز است که برای حمایت حد و مرز گذاشته شود.

وی ادامه داد: اگر والدین فقط عشق و عاطفه نثار فرزندانشان کنند و اقتدار لازم را نداشته باشند احتمال این که فرزندان سر بخورند و از آن سر بوم بیفتند وجود دارد. به خاطر همین در کنار نیاز به امنیت لازم، نیاز به خود مختاری وجود دارد. والدین باید طوری فرزندان را تربیت کنند، با وجود امنیتی که دریافت می‌کنند بتوانند مستقلانه بیاندیشند.

بهترین کمک اغلب از ناحیه کسانی است که در زندگی، نزدیک‌ترین رابطه را با شما دارد. دریافت کمک از افرادی که به شما نزدیک هستند در مقایسه با افرادی که به خوبی آن‌ها را نمی‌شناسید، فایده بیشتری برای سلامت احساسی و جسمانی شما دارد.

وی درباره تعریف خانواده حامی گفت: در ابتدا خانواده‌هایی که بسیار پشت هم هستند و از یکدیگر پشتیبانی می‌کنند به احتمال زیاد مهارت گفتگو را بلد هستند. زمانی که خانواده دچار یک چالش می‌شود با یکدیگر صحبت می‌کنند و این صحبت زمانی امتداد دارد و در دفعات بعدی تکرار می‌شود که قضاوتی وجود نداشته باشد. زمانی که اعتماد خدشه دار شود، خانواده نمی‌تواند این زنجیره را حفظ کنند. رازداری و اعتماد مهم‌ترین شرط یک همدلی بین اعضای خانواده است.

این روانشناس تصریح کرد: خانواده‌های حامی، خانواده‌هایی هستند که عشق و محبت را بی قید و شرط ابراز می‌کنند و حالت مبادله ایی ندارد. زمانی که افراد دچار اضطراب می‌شوند و با یک چالشی همراه می‌شوند اگر امنیت خانواده و جامعه وجود نداشته باشد به سرعت از پا در می‌آیند. همه افراد به حمایت خانواده و اجتماع نیاز دارند تا بتوانند از بحران‌های زندگی، مقاوم پیش روند.

وی خاطر نشان کرد: زمانی که یکی از اعضای خانواده دچار اشتباهی می‌شود، اگر خانواده او را به علت اشتباه طرد کند و این در ذهنشان باشد که دیگر این اشتباه را نمی‌کند، روش صحیحی نیست. زمانی که فرد حمایت لازم در خانواده را از دست دهد در جامعه به دنبال حمایت می‌گردد و ممکن است وارد ارتباطات نامناسبی شود. در این جا است که خانواده با عدم قضاوت و اقدام‌های موثر در راستای ارزش‌ها به او می‌توانند کمک می‌کنند.

توجه به مسائل عاطفی و محبت به فرزند یکی از اساسی‌ترین وظایف پدر و مادر محسوب می‌شود. خانواده مهم‌ترین نهادی است که ارزش‌های اخلاقی را به فرزندان خود آموزش می‌دهند. خانواده می‌تواند با تربیت صحیح و مناسب از انحرافات و گمراهی‌های امروزه جلوگیری کنند و یک فضای سالم و شادی را به وجود آورد.

یک خانواده بدون وجود رهبری و مدیریت قدرتمند نمی‌تواند انسان‌هایی با ارزش و با اخلاق تربیت کند. پرورش و حمایت از دیگر اعضای خانواده در درجه اول نقش عاطفی دارد.