مدیرعامل موسسه نابینایان بصیر درباره دلایل توقف روزنامه «ایران سپید» توضیح داد: این روزنامه به عنوان یک پدیده فرهنگی بعد از انقلاب محسوب می‌شد که برای نابینایان به خط بریل چاپ می‌شد. درست در دوره‌ای بود که شاید امکانات و ابزارهای تولید این نوع روزنامه، همه با محدودیت مواجه بود و از طرفی دیگر نیز ساختار اطلاع‌رسانی در کشور برای قشر نابینایان محدود بود.

به گفته روح‌الله ساعی «اهمیت ایران سپید از آنجا بود که تنها روزنامه‌ای محسوب می‌شد که به خط بریل در ایران چاپ می‌شد. متاسفانه این روزنامه با شروع ویروس کرونا و پروتکل‌های بهداشتی مانند خیلی از روزنامه‌های دیگر متوقف شد اما گفته شده بود به محض اینکه شرایط کرونا فروکش کند و اوضاع بهتر شود، روزنامه به خط بریل چاپ خواهد شد. اما نزدیک به دو سال است که اتفاقی نیفتاده است و در این مدت مطالبی به شکل پادکست‌های صوتی تولید می‌شد و همچنین اخبارش از طریق سایت ایران سفید گذاشته می‌شد، منتهی تنها خواسته نابینایان کشور این بود که این روزنامه به شکل مکتوب منتشر شود.»

ساعی خاطرنشان کرد: از هفت ـ هشت ماه گذشته بسیاری از روزنامه‌ها که به خاطر کرونا متوقف شده بودند، چاپشان از سر گرفته شد و دوباره به حالت اول بازگشتند؛ بنابراین این انتظار در جامعه نابینایان کشور هم هست که مشکل «ایران سپید» حل شود. موضوع این است که مسوولان موسسه فرهنگی ایران تغییر کرده‌اند و رویکرد مسوولان این مجموعه ظاهرا به این شکل است که نمی‌خواهند دیگر روزنامه را به خط بریل چاپ کنند؛ ضمن اینکه مدیر مسوول این روزنامه هم حدود 40 روز است تغییر کرده و این یکی دیگر از نگرانی‌های جامعه نابینایان است.

دبیر هیئت‌مدیره تشکل‌های نابینایان کشور همچنین خاطرنشان کرد: اولا مدیر مسوول روزنامه ایران سپید کنار گذاشته شده که البته یک اتفاق طبیعی است و هر مدیری که سر کار می‌آید این حق را دارد که اطرافش را تغییر بدهد ولی مشکل این است بعد از برکناری، نه سرپرستی تعیین شد و نه شخص خاصی به عنوان مدیر مسوول مشخص شد. از همه مهمتر اینکه اصلا پاسخگوی انتظارات نابینایان نیستند. همواره سوالاتی از سوی نابینایان طرح می‌شود که چرا این روزنامه متوقف مانده و چه سرنوشتی خواهد داشت که به هیچکدام از آنها پاسخ نمی‌دهند. ما شنیده‌ایم که به خاطر هزینه‌ها می‌خواهند روزنامه را به چاپ بریل نرسانند و این اتفاق اگر بیفتد اشتباه است، چون به هر حال یک سرمایه فرهنگی است و نمی‌توان فعالیت‌های این روزنامه طی این سال‌ها در عرصه نابینایان را نادیده گرفت.

ساعی در پایان در پاسخ به این پرسش که آیا راهکاری در جهت ادامه فعالیت روزنامه به شکل شنیداری و دیجیتال فراهم است؟ تاکید کرد: ما موافق شنیداری شدن روزنامه نیستیم چون اگر قرار باشد شنیداری باشد که به شکل پادکست‌های صوتی منتشر می‌شد. به عنوان مثال چطور ما خودمان وقتی روزنامه یا مطلبی می‌خوانیم، از خواندن مطالب لذت می‌بریم. نابینایان هم همین حس را دارند، ضمن اینکه سواد خواندنشان را تقویت می‌کند، اوقات فراغت آنها را پوشش می‌دهد و اینکه سواد اطلاعاتی‌شان را افزایش می‌دهد. به نظرم این نکات خیلی مهم هستند، ما انتظارمان این است موسسه فرهنگی ایران و خبرگزاری ایرنا که در واقع دولت آقای رئیسی را نمایندگی می‌کنند و با شعار مردمی بودن و حمایت از گروه‌های آسیب‌پذیر و قشر محروم، سر کار آمدند، پاسخگو باشند و روشنگری کنند تا جامعه نابینایان کشور از این نگرانی، سردرگمی و دغدغه نجات پیدا کنند. به هرحال باید بدانیم قرار است چه اتفاقی برای این روزنامه بیفتد.