برخی از مطالعات قبلی نشان داده‌اند که افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی کمتر در معرض خطر ابتلا به پارکینسون قرار دارند، و پیشنهاد شد که دسته‌ای از داروهای آرتریت روماتوئید به نام «داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری» (DMARDs) ممکن است در کاهش این خطر نقش داشته باشند.

برای دستیابی به اطلاعات بیشتر، محققان داده‌های هزاران بیمار در فنلاند را تجزیه و تحلیل کردند.

بر اساس نتایج این مطالعه، استفاده از اکثر داروهای DMARD ازجمله متوترکسات و سولفاسالازین، حداقل سه سال قبل از تشخیص بیماری پارکینسون با خطر ابتلا به این بیماری در مبتلایان به روماتیسم مفصلی مرتبط نبود.

با این حال، محققان دریافتند که بیماران مبتلا به روماتیسم مفصلی که کلروکین یا هیدروکسی کلروکین مصرف می‌کنند، 26 درصد کمتر در معرض خطر ابتلاء به بیماری پارکینسون هستند.

به گفته محققان، هر دوی این داروها بر سیستم ایمنی بدن تأثیر می‌گذارند و در مطالعات حیوانی نشان داده شده است که پتانسیل ضد پارکینسون دارند. اما نتایج مطالعات حیوانی اغلب با نتایج روی انسان متفاوت است. از این رو محققان بر انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه تأکید دارند.