فریدون فریدونی ضمن تأکید بر اینکه پدر در خانواده یک الگو است، خاطرنشان کرد: خانواده، مدرسه، جامعه و رسانه ازجمله عوامل تأثیرگذار بر روی ذهنیات و خروجی افراد است که هرکدام ضریب مشخصی از تأثیر را بر روی روح و روان بر جای می‌گذارند.

وی با بیان اینکه ضریب تأثیر خانواده بر روان و یادگیری ارزش‌ها و ضدارزش‌ها بیش از سایر موارد است، تصریح کرد: رفتار زاییده عوامل زیستی، روان‌شناختی و اجتماعی است که در مورد عوامل زیستی چندان نمی‌توان دخالت کرد زیرا ژنتیکی است اما بر عوامل روان‌شناختی و اجتماعی می‌توان تأثیرگذار بود زیرا نوزاد با لوح سفید ذهنی متولد می‌شود و رفتارهایی که در آینده از خود نشان می‌دهد به صورت اکتسابی از دیگران آموخته است.

  در دوران نوجوانی، الگوپذیری از پدر دوچندان می‌شود

این روان‌شناس تأکید کرد: در محیط خانواده همه اعضا از روح و روان والدین و افراد مختلف تأثیر می‌گیرند که یکی از این افراد، پدر است و فرزندان نخستین چیزهایی که یاد می‌گیرند از پدر است؛ در حقیقت ضریب تأثیرگذاری پدر بر فرزندان بیش از افراد دیگر است.

فریدونی درباره سن الگوگیری فرزندان از والدین توضیح داد: سلامت روح و روان و جسم مادر تا سن کودکی بر فرزندان بسیار تأثیرگذار است اما از زمان هفت سالگی به بعد، سلامت روح و روان و جسم پدر تأثیرگذارتر است و در دوران نوجوانی، الگوپذیری از پدر دوچندان می‌شود؛ موضوعی که به جنسیت فرزند بستگی ندارد.

  انتقال شاخص‌های مثبت از شخصیت سالم شدنی است

وی در بخشی دیگر از این گفت‌و‌گو، در پاسخ به این پرسش که چه راهکاری وجود دارد تا اثرپذیری پدر در تربیت فرزندان بیشتر شود، توضیح داد: در تربیت فرزندان سیستم‌های مدرسه، خانواده، جامعه، رسانه و سایر موارد نقش دارند و فرزند بسته به اعتمادی که به این موارد دارد سوق و توجه به آن پیدا می‌کند.

وی یادآور شد: حال اگر پدری از نظر اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در مضیقه باشد در رفتار، اخلاق و روش او هم تأثیر می‌گذارد و این عوامل منفی باعث می‌شود که نتواند عوامل مثبت را به فرزندان اشاعه دهد.

این استاد دانشگاه با بیان ضرب‌المثل از کوزه همان تراود که در او است، خاطرنشان کرد: بر اساس تعریف علمی شخصیت و شاخص‌های آن، می‌توان گفت یک فرد دارای شخصیتی خودشیفته، خودبزرگ‌بین، خود کوچک‌بین، نمایشی، پارانویید و سایر موارد روان‌شناختی است و از شخصیت سالم برخوردار است یا خیر.

فریدونی متذکر شد: پدری که خودبزرگ‌بین است هیچ چیزی را قبول ندارد یا اگر خودکوچک بین است همه را قبول دارد به غیر از خود. فرزندی که با این افراد بزرگ می‌شود هم دارای همین شخصیت می‌شود و حرف زدن و حرکاتش تأثیر و الگوپذیر از این افراد است.

وی یادآور شد: پدر دارای شخصیت سالم از تهدید فرصت می‌سازد، اضطراب و افسردگی را دور می‌کند و دارای آرامش است و خشم بی منطق ندارد و توان مدیریت خشم را دارد. در حقیقت همانند ویروس کرونا که باید واکسن زد، وقتی به فرزند واکسن تربیت تزریق شود تقویت می‌شود و وقتی وارد جامعه می‌شود توانایی بالاتری از سایر افراد دارد.