سعیده کبیری درباره اهمیت شناخت زوجین قبل از ازدواج گفت: شناخت در حیطه ازدواج به این معنا است که منِ نوعی اول خودم را بشناسم، اینکه چه مسئولیت‌هایی دارم، نقاط ضعف و قوت‌ام چیست؛ یعنی محور مختصات کامل و جامعی از خودم و فردی که می‌خواهم با او ازدواج کنم، داشته باشم.

کبیری درباره اهمیت شناخت قبل از ازدواج ادامه داد: ازدواج دنیای ناشناخته است و هرچقدر زوجین قبل از ازدواج وارد مقوله شناخت شده باشند، اما نمی‌توانند بگویند که شناخت صددرصدی صورت گرفته است.

این زوج‌درمانگر افزود: زمانی که دختر و پسر وارد دنیای شناخته‌نشده می‌شوند، با تعارض‌های مختلفی روبه‌رو خواهند شد، درنتیجه توان مدیریتی زندگی مشترک خود را از دست می‌دهند.

این روانشناس، مشاور خانواده و زوج‌درمانگر ابراز کرد: اگر در زندگی مشترک مسئولیت‌ها و نیازهایمان را مشخص کرده و شناخته باشیم، دیگر زندگی مشترکمان از هم پاشیده نخواهد شد.

کبیری در پاسخ به این سؤال که می‌گویند قبل از ازدواج چشم‌ها را باز نگه‌ دارید و بعد از ازدواج چشم‌ها را به‌صورت نیمه‌باز نگه‌ دارید، چقدر این موضوع درست است؟ گفت: ما همیشه توصیه می‌کنیم که قبل از ازدواج جزء‌نگر باشید و به تمامی جزئیات توجه کنید؛ اما باید درنظر گرفت که منظور ما جزئیات اصلی است و نه جزئیات فرعی.

وی ادامه داد: به‌عنوان مثال وقتی از زوجین هدفشان را از ازدواج می‌پرسیم، همگی بر این باور هستند که به آرامش برسند. اما باید دید که منظور از آرامش چیست؟ برای عده‌ای آرامش در معنویات خلاصه می‌شود، یک‌سری آرامش را در دستیابی به پول می‌بینند و این عنوان کلی برای افراد تعبیر‌های مختلفی دارد.

کبیری با بیان اینکه زوجین حداقل زمانی را برای شناخت عیب‌های یکدیگر بگذارند، بیان کرد: بیشتر زوجین قبل از ازدواج از ویژگی‌های منفی طرف مقابل خبر ندارند و بنده پیشنهاد می‌کنم که حداقل سه ماه فرصت بگذارند که همدیگر را بشناسند.

وی با بیان اینکه انسان‌ها کامل نیستند و ضعف‌هایی در هر فرد وجود دارد، افزود: یا ضعف‌های طرف مقابل قابل حل است و یا قابل حل نیست که درصورت دوم آگاهانه این موضوع را می‌پذیریم و از ازدواج صرف‌ نظر می‌کنیم.

کبیری درباره اهمیت شناخت زوجین قبل از ازدواج گفت: تا زمانی که احساسات افراد عمیق و ریشه‌ای نشده است، برای شناخت یکدیگر به مراکز مشاوره اقدام کنند؛ اینجا نقش خانواده‌ها پُررنگ می‌شود.

وی به خانواده‌ها و افرادی که تصمیم به ازدواج دارند پیشنهاد کرد که بعد از دو و سه جلسه که خانواده‌ها با شرایط یکدیگر به توافق رسیدند، به مشاور ارجاع داده شوند و اگر مشاور موضوع سلامت روان و غیره زوجین را تأیید کرد، حتماً برنامه مسافرت را با خانواده‌ها بچینند.

کبیری در پایان خاطرنشان کرد: قبل از عقد، زوجین حداقل دوره 4 تا 6 ماهه را تحت نظارت خانواده‌ها فقط به‌عنوان شناخت طرف مقابل در چارچوب ارتباطی سالم پیش گیرند.

در ادامه یک مربی و مدرس مهارت‌های زندگی و پیش از ازدواج نیز تعریف دیگری از شناخت ارائه داد و گفت: از آنجایی که ازدواج سفر محسوب می‌شود و ما نیاز داریم که جهیزیه روانی و ابزاری داشته باشیم و از آنجایی که این سفر نیاز به مقصد دارد، لازم است که شناختی هم در این سفر داشته باشیم. به تعبیری شناخت یعنی شناخت نیاز‌های من و دیگری و اینکه چطور می‌توانم این نیاز‌ها را در مسیر درست اقناع کنم.

مهدی پاشنامه درباره راه‌هایی که می‌تواند به شناخت زوجین ختم شود، بیان کرد: چهار اصل وجود دارد که شناخت قطعی را نسبت به طرف مقابل به‌وجود می‌آورد. از طرفی از آنجایی که انسان مدام درحال انتخاب کردن است، درنتیجه نمی‌داند که این انتخاب او مبتنی بر هیجانات است یا منطق.

وی ادامه داد: در اینجاست که شناخت قبل از ازدواج ضرورت می‌یابد. از طرفی در زندگی دو نوع انتخاب وجود دارد؛ یا انتخاب مهم است، یا غیر مهم و این انتخاب مهم بوده که می‌تواند پیامد‌های طولانی را در پی داشته باشد.

پاشنامه با بیان اینکه برای انتخاب‌های مهم زندگی باید تجهیزات لازم آن هم وجود داشته باشد، اظهار کرد: این تجهیزات کمک می‌کند تا فرد با شناخت و علم بیشتری به ازدواج فکر کند.

این مدرس مهارت‌های زندگی با اشاره به اینکه اساس ازدواج مبتنی بر هیجانات و نه شناخت است، تصریح کرد: اگر ازدواج مبتنی بر منطق باشد، چه کسی حاضر است درآمد، نیاز‌ها و خودش را به اشتراک بگذارد؟ به همین علت اصالت ازدواج مبتنی بر هیجانات است؛ از آنجایی که این ازدواج باید زیر چتر حمایت منطق پیش برود، شناخت قبل از ازدواج اهمیت پیدا می‌کند.

وی افزود: باید بدانیم که شناخت قبل از ازدواج مهم است و نبود شناخت بین زوجین می‌تواند زمینه بروز اختلاف و مشکلات را به‌وجود آورد.

در ادامه پاشنامه در پاسخ به سؤال یکی از شهروندان مبنی بر اینکه چرا شناخت قبل از ازدواج به مقوله‌ای اجباری تبدیل نمی‌شود؟ ابراز کرد: سازمان ملی جوانان طرحی مبنی بر مشاوره قبل از ازدواج داشت که به دلایلی این طرح متوقف شد. از طرفی هم مقوله ازدواج در کشور فرهنگی است؛ اصرار خانواده‌ها سبب می‌شود افراد فردی را برای ازدواج انتخاب کنند و بعد از مدتی تصمیم به مشاوره می‌گیرند که دیر است.