کتاب «ایستاده تا همیشه»، خاطرات شفاهی هشت نفر از افرادی است که احمد متوسلیان را بین سال‌های 1358 تا 1361 دیده‌اند. مریم کاتبی، حمید فرحزادی، مجتبی عسگری، حسن رستگار پناه، نعمت‌الله حکیم، محمدجواد اکبری‌آهنگر، ناصر شیخ‌عباسی و سیدحسن اعتمادزاده افرادی هستند که روایت آن روزها را بازگو کرده‌اند. مریم کاتبی در بیمارستان مریوان «برادر» ی سخت‌گیر به پرستار و مهربان با رزمنده بسیجیِ زخمی را ملاقات کرده است؛ مجتبی عسگری در کوه‌های پربرف کردستان فرمانده‌ای را دیده که خشاب اسلحه را بر کمر سربازش می‌کوبد، اما ساعتی بعد او را در آغوش می‌گیرد؛ نعمت‌الله حکیم سردارِ تنهایی را در «شنام» دیده که تنها نیروی حاضر به یراقش پسری 17 ساله بوده و محمدجواد اکبری آهنگر، بعد از حاج‌احمد روزهای تنهایی در مریوان را تجربه کرده است. «ایستاده تا همیشه» به دنبال ترسیم چهره‌ای فرشته‌گونه از فرمانده‌ای جاویدنشان نیست، بلکه تلاش دارد غبارهای روی چهرۀ او را کنار بزند و «برادراحمد» واقعی را پیش روی مخاطب قرار دهد.