انرژی زیستی از استفاده از مواد تولید شده توسط موجودات زنده به دست می‌آید؛ زمانی که یک موجود زنده بمیرد و پوسیده شود از بقایای آن انرژی زیستی تولید می‌شود. این نوع انرژی نسبت به سوخت‌های فسیلی دوست‌دار محیط‌زیست است چرا که پایدار است و دی‌اکسید کربن اضافی به جو اضافه نمی‌کند. به عنوان مثال، ذرت و نیشکر را می‌توان برای تولید مواد قابل احتراق استفاده کرد.

سوخت‌های زیستی مانند چوب‌های درختانی که رشد پایدار دارند، اتانول از نیشکر و ذرت، و گاز متان حاصل از تجزیه کود، همگی در نقاط مختلف جهان تولید و استفاده می‌شوند. واضح است که سوخت‌های زیستی جایگزین مفیدی برای سوخت‌های فسیلی هستند و می‌توانند بخشی از یک استراتژی برای کاهش وابستگی به پتروشیمی‌ها باشند و در عین حال همچنان انرژی کافی برای پاسخگویی به تقاضا را تولید کنند.

با این حال، تحقیقات انجام شده توسط دانشمندان دانشگاه یورک نشان داده است که تغییرات آب و هوایی احتمالاً دسترسی زیست توده برای تولید انرژی را کاهش می‌دهد. کارشناسان هشدار می‌دهند که با افزایش دما، پنجره فرصت برای حداکثر استفاده از زیست توده از گیاهان، چوب و زباله به‌عنوان منبع انرژی تجدیدپذیر و جایگزینی برای پتروشیمی‌ها بسته خواهد شد.

پروفسور جیمز کلارک یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: سوخت‌های زیست توده، مواد اولیه منبع انرژی تجدیدپذیر و جایگزین مناسبی برای پتروشیمی‌ها هستند اما نتایج مطالعه ما به‌عنوان نشان می‌دهد که تغییرات اقلیمی در صورت ادامه، دسترسی به این انرژی را به خطر می‌اندازد. اگر فناوری‌های کاهش کربن منفی متکی به زیست توده در کوتاه‌مدت به‌طور گسترده به کار گرفته شوند، هنوز این امید وجود دارد که بتوانیم گرمایش جهانی و بحران جهانی غذا را کاهش دهیم.

به نقل از earth، در آخرین گزارش هیئت بین دولتی تغییرات آب و هوا (IPCC) و در بسیاری از ارزیابی‌های کاهش آب و هوا، انرژی زیستی با جذب و ذخیره کربن (BECCS) به‌عنوان یک عنصر حیاتی از استراتژی برای رسیدن به هدف دو درجه سانتی‌گراد ذکر شده است. BECCS یک تکنیک ژئومهندسی است که علاوه بر جایگزینی برای انرژی سوخت فسیلی، کربن را ذخیره کرده و از ورود آن به جو به‌عنوان دی‌اکسید کربن (CO2) جلوگیری می‌کند و در واقع باعث انتشار منفی کربن می‌شود.