فرزاد مؤمنی اظهار کرد: از حدود پنج هزار سال پیش تا به امروز حقوق شهروندی در شهرهای پیشرفته مورد توجه حاکمان و مدیران شهری بوده است.
وی افزود: دلیل این امر سیر تکامل شهرها بوده، زیرا انسان یک موجود اجتماعی است که باید به‌صورت فطری در محیط زندگی باشد و با هم‌نوعان خویش ارتباط برقرار کند.
این کارشناس شهرسازی خاطرنشان کرد: ارتباط مؤثر میان مدیران و شهروندان در گرو تعیین و تعریف قلمرو است تا نحوه ارتباطات و روابط اجتماعی توسعه باید و به قانون تبدیل شود.
مؤمنی تصریح کرد: توسعه روابط در شهرهای امروزی و تقسیم وظایف حق ایجاد می‌کند، قوانین به حقوق مدنی سر و سامان می‌دهد و این حقوق به نظام‌های دیگر توسعه انسانی نیز تسری پیدا می‌کند.
وی اضافه کرد: در شهرهای مدرن به‌منظور رعایت حق مشارکت شهروندان در امور و نظام‌های سیاسی، محل‌هایی در میدان‌های شهر تحت عنوان آگور یا شورای شهر وجود داشته است. این مراکز همزمان با توسعه شهرها به‌عنوان مراکز محلی شناخته می‌شود که به اذعان کارشناسان نقش مهمی بر روند توسعه شهر دارد.
این کارشناس شهرسازی تصریح کرد: حقوق شهروندی در راستای تحقق عدالت اجتماعی میان شهروندان تدوین می‌شود و تمام نظام‌های شهری در حوزه‌های کالبدی و اجتماعی را در بر می‌گیرد.
مؤمنی تأکید کرد: واژه TDR به مفهوم انتقال حق از شهروندی به شهروند دیگر است، به این معنی که اگر شهرداری در محله یا منطقه‌ای پروانه ساخت و تراکم می‌فروشد و از این طریق کسب درآمد دارد، این درآمد باید برای تمام ساکنان شهر و رفع مشکلات آنها استفاده شود و در این صورت عدالت اجتماعی محقق می‌شود.
وی گفت: این مهم در ساختار امروز شهرهای کشور مورد توجه نیست و درآمد حاصل از مناطق و محلات مختلف شهر متناسب با دیگر مناطق تقسیط بودجه نمی‌شود، به همین دلیل شاهد گسترش حاشیه‌نشینی در شهرها و وجود نواحی کم‌برخوردار در بین مناطق شهری هستیم.