«شهید»، شاهد شهود عرفانی شد و نقش هرچه خوبی را در چهارفصل گیتی نمایان کرد و چشم ستارگان آسمان را روشن، ققنوس هشت جنت که هفت آسمان را مجذوب خود کرده است، همان عاشقی که در وادی مقدس عاشقی، پر پرواز گشود و فرشتگان را نوازشگر روح نابش کرد.
می‌خواهیم هرروز را با نامی و یادی از این ستاره‌ها، شب کنیم و کار را با تبرک و مدد از این عارفان عاشق آغاز؛ باشد که ادای دینی باشد به آن‌همه رشادت، شهامت، مجاهدت و شجاعت. برگ سبزی، تحفه درویش، تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.
تبرک لحظاتمان با شهید احمد بحیرایی:
چقدر زیباست در راه خدا جنگیدن و شهید شدن؛ از شما می‌خواهم که قبر مرا پیش دیگر شهیدان «شعبان» بگذارید.
از مادر و پدر می‌خواهم برای رفتن من گریه نکنند، چون افتخار می‌کنم که شهید شوم و شما باید افتخار کنید که پسرتان را در راه خدا از دست می‌دهید.