امام صادق (ع): إذا بَعَثَ اللّهُ المؤمنَ مِن قَبرِهِ خَرَجَ مَعهُ مِثالٌ یَقدُمُ أمامَهُ، کُلَّما رَأی المؤمنُ هَوْلاً مِن أهوالِ یَومِ القِیامَةِ قالَ لَهُ المِثالُ:لا تَفزَعْ ولا تَحزَنْ... فیقولُ لَهُ المؤمنُ:... مَن أنتَ؟ فیقولُ: أنا السُّرورُ الذی کُنتَ أدخَلتَ علی أخیکَ المؤمِنِ.
امام صادق علیه السلام: چون خداوند مـؤمـن را از قـبرش درآورد تمثالی با او خارج شود که در جلو او راه می‌رود و هر زمان مؤمن یکی از صحنه‌های هراس انگیز روز قیامت را ببیند آن تمثال به او گوید: نترس و غم به خود راه مده.. مؤمن به او گوید... تو کیستی؟ تمثال گوید: من همان شادی و سُروری هستم که به برادر مؤمنت رساندی.
اصول کافی، جلد 2، صفحه 190