«شهید»، شاهد شهود عرفانی شد و نقش هرچه خوبی را در چهارفصل گیتی نمایان کرد و چشم ستارگان آسمان را روشن، ققنوس هشت‌جنت که هفت‌آسمان را مجذوب خود کرده است، همان عاشقی که در وادی مقدس عاشقی، پر پرواز گشود و فرشتگان را نوازشگر روح نابش کرد.

«شهید»، همان ستاره‌ خاک‌نشین همیشه‌‌بیدار شب‌های خون و آتش که تا لمس شعله‌های بصیرت و حقیقت در مقتل عشق رزم عاشقانه کرد تا پیوندی ابدی در بزم عارفانه.

عشق در منشور نور هشت هزار ستاره درخشان راه عاشقی، مأوای جاودانگی‌اش را به تصویر کشید تا درس استواری را در دل حادثه بر تارک تاریخ بنشاند.

حالا می‌خواهیم هرروز را با نامی و یادی از این ستاره‌ها، شب کنیم و کار را با تبرک و مدد از این عارفان عاشق آغاز؛ باشد که ادای دینی باشد به آن‌همه رشادت، شهامت، مجاهدت و شجاعت. برگ سبزی، تحفه درویش، تا چه قبول افتد و چه درنظر آید.

تبرک لحظاتمان با شهید رضا على‌بخشى:

بسم رب الشهدا و الصدیقین

منطق شهید یعنى منطق کسى که براى جامعه خود پیامى دارد، این پیام را جز با خون با چیز دیگر نمی‌خواهد بنویسد.

امام حسین (ع) پیام خونین خود را در دل‌ها حک کرد و به ما آموخت مرگ هزاران بار بهتر از زندگی با ذلت است.

اسلام فرزندانى تربیت کرده که دنیا روى آن حساب می‌کند، مردانی که طالب شهادت‌اند. مرگ در راه حق و حقیقت زیباست، اگرچه دنیا جذابیت خود را دارد، اما خانه آخرت آنقدر زیباتر است و کشته شدن در راه خدا.