دکتر «لورن گرلاچ»، محقق ارشد از دانشگاه میشیگان، گفت: «در حالی که زوال عقل به عنوان یک اختلال شناختی یا حافظه در نظر گرفته می‌شود، جنبه‌های رفتاری این بیماری مانند اضطراب، بی قراری و اختلالات خواب است که می‌تواند بیشترین استرس را برای مراقبین و بیماران ایجاد کند.»

وی در ادامه افزود: «بخش‌های اورژانس اغلب مکان مناسبی برای مدیریت این رفتارها نیستند. ما واقعاً باید برای حمایت از آنها بهتر عمل کنیم، بنابراین گزینه‌های دیگری غیر از جستجوی مراقبت‌های اضطراری وجود دارد.»

گرلاچ گفت: «برای فردی که مبتلا به زوال عقل است، اتاق اورژانس می‌تواند گیج کننده باشد. حتی خونگیری معمولی توسط کارکنان ناآشنا می‌تواند تجربه بسیار ترسناکی برای بیمار مبتلا به زوال عقل پیشرفته باشد.»

بدتر از همه، علائم رفتاری در این گروه اغلب با داروهای آرام بخش بالقوه خطرناک درمان می‌شود.

محققان دریافتند این بیماران داروهای ضد روان پریشی را بیش از دو برابر سایر بیماران بالای 65 سال دریافت کردند.