آتش تند جر و بحث‌شان خاکستر شده و حالا هر کدام‌شان به گوشه‌ای از اتاق پناه برده‌اند تا نشانه‌های قهر و ناراحتی و دلخوری‌شان را با این دوری به عرض هم برسانند. البته هر دو هم معتقدند حق با خودشان است و طرف مقابل مقصر است. آقا به دید خودش و خانم هم به تعبیرهای خاص خودش جر و بحث‌شان را تحلیل کرده‌اند و به این نتیجه رسیده‌اند. شاید هم در دادگاه حساب‌رسی عقل‌شان کمی به اشتباه‌های خودشان پی برده باشند اما فعلا کسی برای آشتی پا پیش نمی‌گذارد و از قضا خانم خانه شدیدا منتظر است همسرش بیاید و از او معذرت‌خواهی کند و ختم این دعوا را اعلام کنند. ساعتی که می‌گذرد وقتی خبری از آمدن مرد خانه و مراتب عذرخواهی‌اش نمی‌شود. خانم از غار تنهایی‌اش بیرون می‌آید. می‌بیند بله! همسرش جلوی تلویزیون دراز کشیده و بی‌اهمیت به اتفاقاتی که افتاده برای خودش تلویزیون می‌بیند. البته این از دید خانم است.

اما واقعا اینکه آقایان مثل خانم‌ها بعد از دعوا به ظاهر حرص نمی‌خورند و گریه نمی‌کنند و ترجیح می‌دهند خودشان را از سرگرم کنند و سکوت پیشه کنند آیا نشانه آن است که آنها به خواسته‌ها و دلخوری طرف مقابل‌شان بی‌اهمیت هستند؟! این سوال را از دکتر« زهرا گیوی» روانشناس و کارشناس خانواده پرسیدیم و او برایمان از قراردادی گفت که باید حتما بین زوجین امضا شود و تفاوت‌های زن و مردی که در سراسر زندگی مشترک نمود پیدا خواهد کرد.

***تفاوت‌هایی که نباید به حساب لج و لجبازی بگذارید

این کارشناس خانواده برای آنکه زوجین بتوانند علت بیشتر رفتارهای طرف مقابل‌شان را درک کنند و آن را به حساب لج و لجبازی نگذارند از تفاوت‌های زنان و مردان می‌گوید:«زن و شوهر به عنوان دو جنس مخالف تفاوت‌های رفتاری بسیاری دارند و واکنش‌شان نسبت به موضوع‌های مختلف با هم یکسان نیست. اگر این تفاوت‌های زن و شوهری را نشناسیم و یا حتی اگر به آن‌ها آگاه هستیم و به رسمیت نشناسیم‌شان در طول زندگی مشترک به دلیل سوتفاهم‌های ایجاد شده به مشکل می‌خوریم. مثلا در مشاجره‌ها اگر این تفاوت‌ها در نظر گرفته نشود بحث‌ها به صورت جدی ادامه پیدا می‌کند. حالا چه تفاوت‌هایی؟!

بعضی از خانم‌ها می‌گویند بعد از دعوا ما منتظریم که همسرمان پا پیش بگذارد و حرف‌هایی که زده شده را از دل‌مان دربیاورد. برای اینکه همسرمان متوجه‌ ناراحتی‌مان بشود. مثلا حرص‌مان را در آشپزخانه خالی می‌کنیم. در کابینت را می‌کوبیم. در قابلمه را محکم می‌بندیم که نشان دهیم من ناراحتم. بیا و از دل من دربیار! اما همسرمان با خیال راحت لم داده روی مبل و برای خودش نشسته. آقایان معمولا برای اینکه با همسرشان بعد از دعوا رو به رو نشوند گاهی به تنهایی و درون خودشان پناه می‌برند. حرف نمی‌زنند. به چشم همسرشان نگاه نمی‌کنند. گاهی اصلا حرف‌های ما را نمی‌شنوند و متوجه حرص خالی کردن هم نمی‌شوند. اگر تفاوت‌ها را درک کنیم. بسیار راحت تر می‌توانیم با بعضی از رفتارها کنار بیایم و بدانیم اصلا به چه علت است؟! عمدی نیست و شخصی‌سازی‌شان نکنیم.»

***عشق فقط برای روزهای اول زندگی نیست

«عشق برای روزهای اول زندگی است» گاهی آنها که قدرت و آگاهی مدیریت زندگی مشترک‌شان را به درستی نداشتند همیشه این نسخه را برای زوجینی که تازه قرار است زندگی را زیر یک سقف تجربه کنند می‌پیچند و دلهره می‌اندازند به جانشان. اما آیا واقعا عشق برای روزهای اول زندگی است یا می‌شود برای همیشه حفظش کرد و سالیان سال مثل روز اول عاشق ماند.

حتما عاشق‌ماندن برای همیشه فرمولی دارد که باید از زبان «زهرا گیوی» کارشناس خانواده بشنویم.

گیوی می‌گوید: «اگر زوجین تفاوت‌های هم‌دیگر را بدانند. رعایت کنند و به رسمیت بشناسند. یعنی که علاوه بر اینکه بر آن آگاه هستند به آن اهمیت هم بدهند واقعا عشق در رابطه‌شان شکوفا می‌شود. یکی از دلایلی که باعث کم‌رنگ شدن عشق و مشاجره در روابط زوجین می‌شود بی توجهی به تفاوت‌های زن و مرد است. برای مثال یکی از تفاوت‌هایی که آقایان با خانم‌ها دارند. اینکه اغلب مردها بلد نیستند به طور درست به صحبت خانم‌ها گوش کنند. هرچند استثنا نیز وجود دارد. مثلا وقتی خانم از هرچیزی ناراحت و شاکی است دلش می‌خواهد شنیده شود. پس اینجا تفاوت خانم و آقا مشخص می‌شود. مرد دوست دارد توصیه کند اندرز بدهد در صورتی که نیاز خانم در آن لحظه فقط و فقط شنیده شدن است. یا تفاوت دیگر این است که مردها عموما وقتی مسئله‌ای برایشان پیش می‌آید و از چیزی ناراحت هستند ترجیح می‌دهند چندساعتی در افکار خودشان باشند. مشکل را در ذهن‌شان پردازش کنند. راه حلی اگر توانستند پیدا کنند و انتخاب‌شان سکوت است اما خانم‌‍‌ها نه! وقتی نارحت هستند دوست دارند صحبت کنند و اتفاقا بعضی از مواقع پرگو تر هم می‌شوند.»

***حرکت‌های طلایی که در زندگی معجزه می‌کند!

دانستن این که همسرمان در مواقع مختلف چه رفتاری دارد. این رفتار طبیعی اوست و به خاطر لجبازی یا هر منظور دیگری با ما نبوده به تنهایی کافی نیست. درست است که آگاهی از این تفاوت‌ها جلوی سوتفاهم و مشاجره را می‌گیرد و جراحت بر پیکره لطیف عشق نمی‌نشاند اما به رسمیت شناختن تفاوت‌ها یعنی آنکه ما رفتارمان را مطابق با بعضی از آنها تغییر بدهیم برای مثال اگر همیشه وقتی مردخانه را ناراحت می‌دیدیم اصرار داشتیم که علت ناراحتی‌اش را بگوید با ما حرف بزند و از سکوتش دلخور می‌شدیم حالا که می‌دانیم این رفتار مورد نیاز آن لحظه اوست. خلوت او را به هم نریزیم و اجازه دهیم موضوع را در ذهنش پردازش کند و بعد در ساعتی که آرام‌تر شد سفره گفت‌وگو را مقابلش پهن کنیم. این یکی ازهمان حرکت طلایی است که در زندگی معجزه می‌کند و به طرفین نشان می‌دهد برای هم با اهمیت و قابل احترام هستند.

این کارشناس خانواده در ادامه می‌گوید:« علاوه بر آگاهی از این تفاوت‌ها باید رفتارهای کوچک اما ارزشمندی نشان بدهیم که به طرف مقابل این باور منتقل شود که او برای ما مهم است و او را در این شرایط درک می‌کنیم. مثلا اگر خانم ناراحت است و یا خوشحال است و نیاز دارد صحبت کند و شنیده شود. آقا به جای آنکه پند و اندرز بدهد. درباه حرف‌هایی که از خانم می‌شنود یک سوال بپرسد. با این‌کار خانم احساس می‌کند که مورد توجه آقاست به او بها داده شده ناراحتی او برای آقا هم ارزشمند و مهم است که درباره‌اش می‌پرسد. در واقع خانم می‌بیند همسرش به جای آنکه پند و اندرز بدهد و ناراحتی او را بی‌اهمیت جلوه بدهد، او را می‌شنود و فرصت حرف زدن را در اختیارش می‌گذارد. این رفتارها باعث می‌شود که پایه‌های عشق زوجین محکم‌تر شود و با شناخت و رفتار صحیحی که دارند کمتر وارد مشاجره و اختلاف با هم بشوند.»