یک مطالعه جدید که توسط مرکز تحقیقات محیطی اسمیتسونین آمریکا (SERC) انجام شده، ضمن تأکید بر نقش حیاتی مناطق حفاظت‌شده نشان می‌دهد که سرعت انقراض حیات وحش در این مناطق پنج برابر کندتر از زیستگاه‌هایی است که تحت حفاظت نیستند.

این یافته‌ها همچنین بر نیاز به یک رویکرد چندوجهی برای حفاظت که فراتر از مناطق حفاظت‌شده است، تأکید می‌کند.

 

در این گزارش آمده است، فعالیت‌های انسانی به طور چشمگیری نرخ انقراض طبیعی مهره‌داران را افزایش داده و آن را 22 برابر کرده است. این از دست دادن سریع تنوع زیستی شبکه‌های غذایی را بی‌ثبات می‌کند و خدمات زیست‌محیطی ازجمله گرده‌افشانی محصولات، رژیم غذایی سالم و کنترل بیماری را به خطر می‌اندازد.

 

جاستین نواکوفسکی؛ زیست‌شناس حفاظت از SERC و نویسنده اصلی این مطالعه می‌گوید: انسان برای بقا به طور جدایی‌ناپذیری به تنوع زیستی وابسته است. در واقع تنوع زیستی غذا، سوخت، فیبر و سایر خدمات اکوسیستمی که ما برای زندگی به آن‌ها وابسته هستیم را ارائه می‌دهد.

 

دانشمندان در این مطالعه 2239 جمعیت مهره‌دار را مورد بررسی قرار دادند و وضعیت گونه‌ها را در داخل و خارج از مناطق حفاظت‌شده، مقایسه کردند. این تحقیق نشان داد که جمعیت مهره‌داران در مناطق حفاظت‌شده با نرخ 0.4 درصد در سال کاهش می‌یابند که این آمار تقریباً پنج برابر کندتر از مهره‌داران در مناطق حفاظت‌نشده (1.8 درصد در سال) است.

 

لوک فریشکوف؛ نویسنده و استادیار زیست‌شناسی در دانشگاه تگزاس در این‌باره اظهار کرد: جمعیت خارج از مناطق حفاظت‌‌شده ممکن است طی 40 سال به نصف کاهش یابد، در حالی که جمعیت در داخل 170 سال طول می‌کشد تا با سرنوشت مشابهی روبرو شوند.

 

earth نوشت، این مطالعه نشان داد که طبقات خاصی از مهره‌داران، به‌ویژه دوزیستان و پرندگان، در سرزمین‌های حفاظت شده بیشتر سود می‌برند و این احتمالاً به‌دلیل تهدیدهای شدیدی است که حیات وحش در خارج از مناطق حفاظت‌شده با آن مواجه هستند، از جمله از دست دادن زیستگاه، تغییرات آب و هوایی، و بیماری‌هایی مختلفی که بر دوزیستان تأثیر می‌گذارد.