«شهید»، شاهد شهود عرفانی شد و نقش هر چه خوبی را در چهارفصل گیتی نمایان کرد و چشم ستارگان آسمان را روشن، ققنوس هشت جنت که هفت آسمان را مجذوب خود کرده است، همان عاشقی که در وادی مقدس عاشقی، پر پرواز گشود و فرشتگان را نوازشگر روح نابش کرد.

«شهید» همان ستاره‌ خاک‌نشین همیشه‌ بیدار شب‌های خون و آتش که تا لمس شعله‌های بصیرت و حقیقت در مقتل عشق رزم عاشقانه کرد تا پیوندی ابدی در بزم عارفانه.

عشق در منشور نور هشت هزار ستاره درخشان راه عاشقی، مأوای جاودانگی‌اش را به تصویر کشید تا درس استواری را در دل حادثه بر تارک تاریخ بنشاند.

حالا می‌خواهیم هر روز را با نامی و یادی از این ستاره‌ها، شب کنیم و کار را با تبرک و مدد از این عارفان عاشق آغاز؛ باشد که ادای دینی باشد به آن‌همه رشادت، شهامت، مجاهدت و شجاعت... برگ سبزی تحفه درویش، تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.

تبرک لحظاتمان با شهید ابراهیم سحاب محمدرضایی:

وصیت می‌کنم شما را به تعمق و تدبر در کتاب آسمانی و دفاع از اصول مذهب. سفارش می‌کنم شما سروران گرامی را به زیارت اهل قبور و تأمل در اینکه آنان چه بودند و چه شدند.

از مجالس بی‌ارزش صرف نظر کنید که در این مجالس به‌جز عیب‌جویی و غیبت مؤمنین، چیزی حاصل نمی‌شود.

وصیت می‌کنم شما را به تدبر در خطبه حضرت فاطمه (س) در مسجدالنبی و خطبه اول و شقشقیه مولانا امیرالمؤمنین علی (ع) در نهج‌البلاغه.

و متذکر می‌شوم به هر طریق ممکن به این حبل‌المتین چنگ زنید و راه تزکیه را در پیش گیرید‌.

به دنیا و شئونات آن بی‌اعتنا باشید و راه پرهیزگاری را پیش بگیرید و همیشه پایان هر روز به محاسبه نفس بپردازید و تواضع نسبت به دیگران داشته باشید.