تعبیر دیگر اینکه وقتی به کسی مثلاً مؤمن می‌گوییم، به این معنا نیست که او دیگر دارای گناه و اشتباهی نیست و یا اگر او را فردی عامی با فرهنگی کوچه‌بازاری تعریف می‌کنیم، نه به این معنا است که خوبی‌ها، برجستگی‌ها و توانایی‌هایی ندارد. در مسائل سیاسی هم همین قاعده حاکم است؛ با این وصف عاقل کسی بوده که همه افراد، جریانات فکری، ارزیابی عملکردها و امثالهم را با مراتب درست و به اندازه‌ خود ببیند. خلاصه یک، صفر نیست، اما دو هم نیست! به همین خاطر در آموزه‌های دینی آمده است که «خداوندا هر چیزی را آن‌طور و در همان اندازه که هست، به من بنمایان». درواقع با این تعریف عاقل و مؤمن کسی است که هر چیزی را در اندازه خود دیده و به آن بها دهد و به میزانی شناخت و معرفت کسب کند که در امور مختلف دچار افراط و تفریط نشود.

اما درصورت دقت نسبت به ابعاد و افراد مختلف، درمی‌یابیم که عده چشمگیری دارای نگاه صفر یا صدی هستند؛ مثلاً در ارزیابی خدمات گسترده انقلاب اسلامی برخی جاهل یا معاند با طرح ضعف‌های موجود، غیر منصفانه انقلابیون را که ده‌ها هزینه برای سقوط رژیم ستم‌شاهی کرده و رنج‌ها برای برپایی جمهوری اسلامی کشیده‌اند، به خود بدهکار هم می‌کنند که غالباً از فرمول حیله‌گرانه «از کاه کوه ساختن و از کوه کاه ساختن» استفاده می‌کنند!

درحالی که عقل حکم می‌کند بین افراد موجود، بهترین انتخاب شود. روند فعلی با تفاوت‌هایی مثل این است که از کسی بخواهند وارد استادیومی ورزشی شود و وی داخل شدن خود را موکول به ورود ابتدایی فرد دیگری بکند و همه همین شیوه را دنبال کنند! در چنین شرایطی نتیجه این می‌شود که هیچ‌کس وارد استادیوم نخواهد شد.

اکنون وقت این رسیده و شاید هم کمی دیر شده که بیاییم در آستانه فرا رسیدن سالگرد پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی برای سعادتمندی خود، فرزندان و جامعه، نگاه صفر تا صدی را ترویج دهیم و طوری به اذهان متبادر نکنیم که هیچ عیب و نقصی در رفتار خود یا در پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی گذشته از موفقیت‌های فراوان، نداشته‌ایم که در اکثر عرصه‌ها هم عاقلانه است و هم با آموزه‌های مکتب سعادت‌آفرین و همه‌جانبه‌نگر اسلام که عالی‌ترین است، همسویی دارد، إن‌شاءالله.