به نقل از ارث، تحقیق جدید از دانشگاه کالیفرنیا، دیویس ایالات‌ متحده مشخص کرد که چگونه گوجه فرنگی از ریشه‌های خود برای جیره‌بندی آب در شرایط خشک‌سالی استفاده می‌کند که نشان‌دهنده پیشرفت قابل‌توجهی در تحقیقات کشاورزی و راهبردهای بالقوه انعطاف‌پذیری محصول است.

در مرکز این کشف، ماده‌ای به نام سوبرین، پلیمری آب‌گریز نهفته است. سوبرین نقش مهمی در نحوه مدیریت منابع آب توسط گیاهان در تنش دارد. به‌طور معمول، در خشک‌سالی، ریشه‌های گیاه، سابرین تولید می‌کنند تا از جریان آب به سمت بالا و به سمت برگ‌ها جلوگیری کند. این مکانیسم حیاتی است زیرا آبی که به برگ‌ها می‌رسد به سرعت تبخیر می‌شود. گیاهان بدون سوبرین، از دست‌دادن آب قابل‌توجهی را متحمل خواهند شد.

در حالی که سوبرین برای گیاه‌شناسان جدید نیست، تولید آن در گیاهان گوجه فرنگی یک مورد منحصر به‌فرد را ارائه می‌دهد.

در بیشتر گیاهان، سوبرین توسط سلول‌های اندودرمی در عروق داخلی ریشه تولید می‌شود. این مطالعه نشان داد که بدون این لایه محافظ، گیاهان گوجه فرنگی مقاومت کمتری نسبت به تنش آبی نشان می‌دهند.

با ایجاد اثربخشی سوبرین در یک محیط کنترل شده، مرحله بعدی شامل آزمایش میدانی است.

پروفسور برادی و گروهش قصد دارند از این دانش برای بهبود تحمل به خشکی در گوجه‌ فرنگی استفاده کنند که می‌تواند شیوه‌های کشاورزی را متحول کند.

برادی گفت: ما در حال کار بر روی این یافته‌ها و قرار دادن آن در مزرعه بوده‌ایم تا بتوانیم گوجه‌فرنگی‌ها را نسبت به خشکی مقاوم‌تر کنیم.

این مطالعه در مجله Nature Plants منتشر شده است.