ایده اصلی ورای اپ آن است که هر وقت کاربر با استفاده از سیستم هوش مصنوعی آن قفل موبایلش را باز کرد، دوربین سلفی دستگاه چند عکس از صورت و محیط اطراف وی می‌گیرد. یک الگوریتم هوش مصنوعی در مرحله بعد تصاویر مذکور را ارزیابی و حالات صورت فرد را همراه تصاویر پس زمینه مورد بررسی قرار می‌دهد.

اگر اپ تشخیص دهد که افسردگی فرد در حال وخیم تر شدن است، اقداماتی مانند انجام ورزش در فضای آزاد یا هم صحبتی با خانواده و دوستان را پیشنهاد می‌کند. در حالت ایده آل این اپ یک هشدار جدی صادر نمی کند که فرد نیازمند مراقبت پزشکی است (حداقل در ابتدای امر)، زیرا انجام این کار ممکن است سبب شود فرد احساس بدتری نسبت به وضعیت خود داشته باشد و در نتیجه افسردگی وی عمیق تر شود.

هوش مصنوعی روی گروهی شامل 177 شرکت کننده آزمایش شد که به 5 گروه تقسیم شدند و همه آنها قبلا مبتلا به اختلال افسردگی تشخیص داده شده بودند.

طی بازه 90 روزه، موبایل فرد تصاویری از آنها را در حالی ثبت کرد که آنها میزان موافقت خود با جمله «احساس ناراحتی، افسردگی یا ناامیدی کرده ام» را ارزیابی کردند. این درخواست بخشی از یک پرسشنامه سلامت بیمار 8 نقطه ای بود که به طور گسترده برای ارزیابی افسردگی به کار می‌رود.

هرچند شرکت کنندگان توافق کردند تصاویر آنها با موبایل گرفته شود، اما نمی دانستند با انجام این کار به درخواست پاسخ مثبت داده اند. این یک اصل مهم بود زیرا بدان معنا بود که افراد ناخودآگاهانه احساساتشان را هنگام ثبت تصاویر کنترل نمی کردند.

در مرحله بعد 125 هزار عکس تحلیل شد و هوش مصنوعی حالات صورت را در برخی از گروه‌ها شناسایی کرد که با درخواست‌ها بیشترین همخوانی داشت. چنین حالاتی شامل اختلاف در جهت خیره شدن، حرکات چشمان، نحوه قرار گرفتن سر و خشکی ماهیچه‌ها بود. همچنین هوش مصنوعی عوامل محیطی تکرار شونده مانند درخشندگی نور یا تاری آن و همچنین حضور یا غیاب افراد دیگر را شناسایی کرد.

اپ با استفاده از مدل هوش مصنوعی مذکور تصاویر موبایل گروه‌های دیگر را نیز تحلیل کرد و صحت تشخیص آن در شناسایی افرادی که افسردگی آنها پیشرفت داشت، 75 درصد بود. کارشناسان معتقدند نرخ صحت تشخیص این فناوری پس از توسعه بیشتر ( حدود 5 سال دیگر) باید به حداقل 90 درصد برسد.