رهبر معظم انقلاب در فرازهایی از این بیانیه بر دو نکته تأکید می‌کنند: 1.تعامل منضبط و همدلانه با سایر قوا2.رفتارِ جمعیِ صحیح و صبورانه در مجلس.ایشان در این فراز می‌فرماید «بی‌شک، تعامل منضبط و همدلانه با قوای دیگر و نیز رفتارِ جمعیِ صحیح و صبورانه در داخل قوّه‌ی مقنّنه، به تحقّق همه‌ی ویژگی‌های یک مجلسِ تراز کمک خواهد کرد و یاد نیک نمایندگان را ماندگار خواهد ساخت.»

سپس در فرازی دیگر به صورت مصداقی به برخی از گزاره‌های اخلاقی اشاره کرده، می‌فرماید «نکته‌ای که همواره بر آن تأکید می‌کنم آن است که مجلس باید آرامش‌بخش و امیدآفرین و برانگیزاننده‌ی همّتها و دعوت‌کننده به همدلی و برادری در محیط عمومی کشور باشد. در خود مجلس نیز مسابقات بی‌فایده‌ی رسانه‌ای و مجادلات مضرّ سیاسی، وقت و عمر کوتاه دوران مسئولیّت را به خود مصروف نسازد؛ وگرنه ظرفیّت ارزشمند حضور نمایندگان در این جایگاه والا ضایع خواهد شد و این خسارت بزرگی است.»

با دقت در این توصیه‌های رهبر معظم انقلاب در می‌یابیم، این سفارش‌ها قرابت زیادی به سفارش‌ مشهور امام رضا علیه‌السلام به شیعیان دارد؛ همان سفارشی که امام هشتم ما از طریق عبدالعظیم حسنی به شیعیان خویش مرقوم فرمودند. امام رضا علیه‌السلام در فرازهای ابتدایی سفارش‌های خود می‌فرماید:

«ای عبدالعظیم، سلام گرم مرا به دوستدارانم برسان و به آنان بگو: در دلهای خویش برای شیطان راهی نگشایند و آنان را به راستگویی در گفتار و ادای امانت و سکوت پرمعنا و ترک درگیری و جدال در کارهای بیهوده و بی فایده فراخوان... دوستان ما نباید فرصتهای گرانبهای زندگی و وقت ارزشمند خود را به دشمنی با یکدیگر تلف کنند.»

رهبر معظم انقلاب نیز تأکید داشتند:

«در خود مجلس نیز مسابقات بی‌فایده‌ی رسانه‌ای و مجادلات مضرّ سیاسی، وقت و عمر کوتاه دوران مسئولیّت را به خود مصروف نسازد.»

اما این جدال چه ثمره‌ی شومی به همراه دارد. در این باره به کلام خود اهل بیت وحی علیهم‌السلام رجوع می‌کنیم:

* امیرالمؤمنین علیه‌السلام کدورت قلبی و نفاق را از دستاوردهای جدال برشمرده، می‌فرماید «إیّاکُم و المِراءَ و الخُصومَةَ؛ فإنّهُما یُمرِضانِ القُلوبَ علَى الإخوانِ و یَنبُتُ علَیهما النِّفاقُ؛ از مجادله و ستیزه کردن بپرهیزید؛ زیرا این دو کار دل‌ها را نسبت به برادران بیمار مى کنند و نفاق مى رویانند.»

* در حدیثی دیگر می‌فرماید مجادله، بذرِ شرّ است؛ المِراءُ بَذرُ الشَّرِّ ( غرر الحکم: 393)

* امام در سخنی دیگر مجادله را کانون شرارت‌ها معرفی می‌کنند «جِماعُ الشَّرِّ اللَّجاجُ و کَثرَةُ المُماراةِ»؛ کانون بدى ها، لجاجت و مجادله زیاد است. (غرر الحکم: 4795)

*یا امام هادى علیه‌السلام نیز در سخنانی تأمل برانگیز درباره آسیب مجادله می‌فرماید «المِراءُ یُفسِدُ الصَّداقَةَ القَدیمَةَ و یَحلُلُ العُقدَةَ الوَثیقَةَ و أقلُّ ما فیهِ أن تَکونَ فیهِ المُغالَبةُ و المُغالَبةُ اُسُّ أسبابِ القَطیعَةِ؛ مجادله کردن، دوستى دیرین را از بین مى‌برد و پیوند استوار را از هم مى‌گسلد و کمترین چیزى که در مجادله هست، چیره جویى است و چیره جویى، خود عامل اصلى قطع رابطه خواهد بود.»( أعلام الدین: 311 )

از این جهت است که امام رضا علیه‌السلام در ادامه‌ی توصیه‌ی خویش می‌فرماید «من با خود عهد کرده‌ام که هر کس مرتکب اینگونه امور شود یا به یکی از دوستانم و رهروانم خشم کند و به او آسیب رساند، از خدا بخواهم که او را به سخت‌ترین کیفر دنیوی مجازات کند و در آخرت نیز اینگونه افراد از زیانکاران خواهند بود؛ فَإِنِّی آلَیْتُ عَلَى نَفْسِی أَنَّهُ مَنْ فَعَلَ ذَلِکَ وَ أَسْخَطَ وَلِیّاً مِنْ أَوْلِیَائِی دَعَوْتُ اَللَّهَ لِیُعَذِّبَهُ فِی اَلدُّنْیَا أَشَدَّ اَلْعَذَابِ وَ کَانَ فِی اَلْآخِرَةِ مِنَ اَلْخَاسِرِینَ.»

نکته‌ای که خوب است به آن اشاره شود، این است که هر رفتاری یک جنبه‌ی فردی دارد و یک جنبه‌ی اجتماعی؛ مجادله در جنبه‌ی فردی موجبات تخریب شخصیت افراد را فراهم می‌کند و آسیبی که به محیط می‌رساند، در یک محدوده‌ی خاص است. اما مجادله در جنبه‌ی اجتماعی یعنی آن زمان که در محدوده‌ی مسئولان نظام نمود یابد، مضرات بسیار جبران‌ناپذیری را به همراه خواهد داشت و سبب می‌شود آسیب آن گریبان کل جامعه را بگیرد. وقتی دو مسئول و یا جمعی از سیاسیون با هم به صورت مستقیم و غیر مستقیم مجادله کنند، بی‌شک در وهله اول سبب کندی روند امور جامعه می‌شود؛ سوای از اینکه در درجات بالاتر گاهی ممکن است کار به لجبازی‌های سیاسی کشیده شود و مصوباتی که به نفع جامعه است، لنگ بماند.بنابراین آنچه که در تمام زمینه‌ها راهگشاست، تقوا و نیز اصلاح اخلاق و رفتارهاست؛ از این جهت است که رهبر معظم انقلاب در همین بیانیه، مجلسی‌ها را دعوت به این موضوع می‌کنند که «در عرصه‌ چالش‌های سیاسی... تقوا و گذشت و انصاف و صداقت و مسئولیت‌پذیری و کار بی‌منت» داشته باشند.