وی، استروژن را هورمون کنترل‌کننده چرخه تولیدمثل و باروری در زنان ذکر کرد و افزود: معمولاً یائسگی در اغلب زنان حدود 50 سالگی (45 تا 55 سالگی) رخ می‌دهد اما در صورت توقف تخمک‌گذاری و قطع پریود ماهیانه قبل از سن 40 سالگی، یائسگی زودرس اتفاق افتاده است.

دانشیار دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، با اشاره به تأثیر عوامل ارثی و سابقه خانوادگی در سن بروز یائسگی خانم‌ها، خاطرنشان کرد: یائسگی زودرس، نازایی و عدم باروری را به‌دنبال خواهد داشت.

یاسائی، مهم‌ترین علت بروز یائسگی زودرس را عوامل ژنتیکی و ارثی برشمرد و استعمال دخانیات و سیگار، مصرف بعضی از داروها، درمان‌هایی نظیر جراحی و برداشتن تخمدان‌ها را در بروز یائسگی زودرس مؤثر ذکر کرد.

وی با اشاره به علائم «منوپوز» در زنان، بیشترین و شایع‌ترین شکایت خانم‌های یائسه را گرگرفتگی و عرق سرد شبانه عنوان کرد که معمولاً آنان را زیاد اذیت می‌کند و حتی باعث می‌شود از خواب بپرند.

وی، مشکلات قلبی و عروقی را یکی از مهم‌ترین عوارض یائسگی زودرس ذکر کرد که حتماً باید مبتلایان از این نظر مورد بررسی قرار گیرند و افزود: بر اساس مطالعات در سنین قبل از یائسگی میزان شیوع بیماری‌های قلبی و عروقی در مردان بیشتر از زنان است اما پس از سنین یائسگی میزان شیوع در زنان نیز افزایش می‌یابد.

این متخصص زنان و زایمان، بیماری قلبی، پوکی استخوان و افسردگی را از دیگر عوارض منوپوز عنوان کرد و گفت: با توجه به اهمیت عوارض قلبی و عروقی، زنان مبتلا به یائسگی زودرس باید از نظر بیماری‌های قلبی و عروقی تحت نظر باشند.

به گفته یاسائی، این زنان جوانی که پیش از 40 سالگی با سابقه آمنوره (قطع قاعدگی) در چند ماه گذشته و علائمی نظیر گرگرفتگی مراجعه می‌کنند مبتلا به یائسگی زودرس شده‌اند. معمولاً برای تشخیص این بیماری نیاز به آزمایش خاصی نیست اما گاهی پزشک بیمار را از نظر هورمونی و تخمدانی مورد بررسی قرار می‌دهد تا بهترین درمان برای وی در نظر گرفته شود.

وی، درمان منوپوز را شامل هورمون‌تراپی و استفاده از استروژن‌های گیاهی ذکر کرد که هورمون‌درمانی مختص زنان جوان و بهترین شیوه درمانی در یائسگی زودرس است.

به گفته دانشیار گروه زنان و زایمان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، با هورمون‌درمانی در زنان جوان مبتلا به منوپوز زودرس، علاوه بر اینکه پریود ماهیانه و تخمک‌گذاری در بیمار برقرار می‌شود، علائم آزاردهنده منوپوز و خطر عوارض قلبی و عروقی نیز کاهش می‌یابد.

یاسائی با اشاره به مطالعات صورت‌گرفته، خاطرنشان کرد: هورمون‌درمانی حداکثر تا چهار سال می‌تواند ادامه یابد، اما مواردی نیز وجود داشته که پس از مدتی هورمون‌درمانی بیمار کاملاً بهبود یافته. به‌نظر می‌رسد آنتی‌بادی که بدن بیمار برعلیه تخمدان‌ها تولید می‌کرده و باعث یائسگی زودرس می‌شود پس از مدتی درمان با هورمون از بین رفته است و پس از قطع درمان هورمونی خود به خود فرد بهبود یافته و تخمک‌گذاری و پریود ماهیانه وی به‌صورت عادی برمی‌گردد.

وی به زنان جوانی که دچار یائسگی زودرس شده‌اند توصیه کرد حتماً برای پیگیری و درمان به پزشک متخصص مراجعه کنند و بر اساس تجویز پزشک به منظور پیشگیری از عوارض ناشی از منوپوز زودرس درمان را تا زمان لازم ادامه دهند.

وی با توجه به اینکه بروز یائسگی زودرس گاهی ممکن است 20 سال زودتر از زمان معمول اتفاق بیافتد، خاطرنشان کرد: با توجه به اینکه یائسگی زودرس باعث ایجاد مشکلاتی نظیر عدم باروری، عوارض آزاردهنده، اختلال در عملکرد جنسی و خلقیات و عملکرد خانوادگی می‌شود فرد باید سریعاً برای پیگیری به متخصص مراجعه کند تا مورد درمان قرار گیرد.