در این نشست احمد پاکتچی سفیر ایران در یونسکو بیان کرد: کاری که در فضای میراث جهانی صورت گرفت شبیه به ناوبری یک کشتی است. این پرونده یک نمونه‌ای از کار فرابخشی بود.

وی گفت: این نوع ثبت‌ها پایان شیرینی دارند ولی پشت تبریک‌ها چالش و مبارزه‌ای وجود دارد دشمنی در طرف مقابل نبود اما ایکوموس تلاش می‌کند که از موضع خودش کوتاه نیاید از آن طرف با کمیته‌ای مواجه هستیم که 21 کشور عضو دارد برخی از آن‌ها ممکن است که روابط خوبی با ما داشته باشند و یا برعکس.

پاکتچی گفت: ما برای اینکه بخواهیم پروژه هگمتانه را پیش ببریم با 20 کشور صحبت کردیم تنها کشوری که نتوانستیم با آن ملاقات کنیم جامائیکا بود.

وی افزود: به یونسکو گفتیم سهمیه یک اثر در سال برای کشوری مثل ایران با کشوری که هیچ اثری ندارد عدالت عجیبی است. یکی از راهکارهایی که ایران با وجود این قانون پیدا کرده ثبت‌های زنجیره‌ای است. این یک اشکال هم به وجود می‌آورد یکی از آن‌ها تشدید رقابتهاست. طرح‌های زنجیره‌ای مجموعه‌ای از المان‌ها را دارد و ایکوموس به لحاظ پیچیده بودن آن را به طور دقیق بررسی می‌کند بنابراین خیلی از کشورها تنها یک اثر را ثبت می‌کنند چون هیچ دردسری ندارد.

پاکتچی افزود: در یونسکو سوابق، بیشتر از قوانین حرف می‌زنند با وجود اینکه در مذاکرات دائماً به کشورهای مختلف می‌گفتیم که دو مرحله‌ای کردن پرونده‌ها برای ایران یک سابقه می‌شود.

وی افزود: قرار بود در اجلاس یونسکو کشور قزاقستان شروع‌کننده بحث باشد ولی چند تا از پرونده آن‌ها خوب پیش نرفت و نماینده آن‌ها گفت که ممکن است نتوانم خوب دفاع کنم و بهتر است که کشور دیگری شروع‌کننده بحث باشد.