با افزایش مداوم دمای جهانی، توسعه فضاهای سبز شهری به امری ضروری تبدیل شده است. افزایش سطح گرما، شهرهای ما را به کوره‌های گرمایی غیرقابل تحمل تبدیل کرده و بتن و آسفالت نیز این مشکل را تشدید می‌کنند.
افزایش گرما به‌ویژه در شهرهای نیم‌کره جنوبی جهان و کشورهای توسعه‌نیافته شدیدتر است چرا که در اینجا کمبود فضای سبز همراه با شهرسازی سریع و زیرساخت‌های ناکافی، شرایط زندگی سخت را تشدید می‌کند. جنوب جهانی، که شامل آفریقا، آمریکای لاتین و بخش‌های بزرگی از آسیا می‌شود، جایی است که خطر قرار گرفتن در معرض گرما شدید بیشترین است.
در این راستا یک مطالعه جدید از دانشگاه‌های نانجینگ و اکستر نشان داده که شهرهای نیم کره جنوبی جهان در مقایسه با شهرهای شمال جهانی تنها حدود 70 درصد «ظرفیت خنک‌کنندگی» دارند که این موضوع آن‌ها را به طور قابل توجهی در برابر استرس گرمایی آسیب‌پذیرتر می‌سازد.
تهدید رو به رشد گرمایش جهانی در مناطق شهری، با اثر جزیره گرمایی شهری (پدیده‌ای که در آن ساخت و ساز متراکم و پوشش گیاهی محدود باعث می‌شود شهرها به‌طور قابل توجهی گرم‌تر از مناطق روستایی اطراف خود باشند) تشدید می‌شود. این امر بیماری‌های مرتبط با گرما را تشدید می‌کند و یک بحران بهداشتی جدی برای این مناطق آسیب‌پذیر ایجاد می‌کند.
دانشمندان می‌گویند که توسعه فضاهای سبز شهری، یک روش بسیار مؤثر برای مقابله با گرمای سوزان است که ظرفیت عظیمی برای افزایش خنک‌کنندگی شهری در جنوب جهانی دارد.
در این رابطه پروفسور تیم لنتون از دانشگاه اکستر گفت: در حال حاضر اغلب افرادی که به‌دلیل تغییرات آب و هوایی می‌میرند در مناطق حاشیه‌نشین شهرهای جنوب جهانی، مانند گرم‌ترین قسمت‌های هند زندگی می‌کنند. تجزیه و تحلیل ما نشان می‌دهد که فضاهای سبز می‌توانند دمای سطحی در یک شهر را در فصول گرم حدود سه درجه سانتی‌گراد خنک کنند که این یک تفاوت حیاتی در هنگام گرمای شدید است.
این مطالعه هشدار می‌دهد که سیاست‌های آب و هوایی موجود ممکن است تا سال 2100 بیش از یک پنجم جمعیت جهان را در معرض دمای خطرناک قرار دهند و بیشترین خطر نیز متوجه هند و نیجریه است. اما خبر خوب این است که راه‌حل‌های مبتنی بر توسعه فضای سبز در سراسر جنوب جهانی می‌تواند به طور قابل توجهی به مقابله با استرس گرمایی آینده برای میلیاردها نفر کمک کند.
این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.