سیاست و فعال بودن در این عرصه، ازجمله مقوله‌های بسیار حساسی است که عده زیادی از ورود به آن تبری جسته و دیگران را هم نیز از دخالت دراین‌باره باز می‌دارند؛ به‌علاوه چون با سوء استفاده یا مواجهه غیر معقول با این موضوع، در طول تاریخ غالباً به‌وسیله انحراف و استعمار هزینه‌های تلخی بر جوامع انسانی تحمیل کرده‌اند، ورود به این عرصه و سالم ماندن، بعید به نظر می‌رسد. به همین خاطر برخی به خیال خام خود عطایش را به لقایش می‌بخشند، غافل از اینکه به‌اصطلاح عدم دخالت در سیاست، خود سیاستی است که معمولاً فرجام خوبی ندارد؛ چون قهراً و ناخواسته تأثیرگذاری سیاست‌ها در زندگی فردی و اجتماعی ما گریزناپذیر است.
آنچه از لوازم ضروری ورود به عرصه‌های سیاسی به معنای صحیح و مفیدش است، گذشته از قوای خدادادی و غیر اکتسابی همچون ذکاوت و بهره‌مندی از هوش بسیار خوب یا عالی، نخست روشن‌بینی به برکت صداقت و حق‌جویی است که تحقیقاً با تقید به آموزه‌های الهی ازجمله بدون حب و بغض‌ داشتن‌های بی‌منطق و افراطی، حاصل می‌شود و در فرهنگ دینی به آن تقواپیشگی می‌گویند. اگر مراقب فطرت اصیل خود با جلوگیری از آلوده شدن به گناه و انواع مظاهر دنیاطلبی باشیم، آیینه‌ای پاک در وجودمان خواهیم داشت که مسائل و جریانات را آنچنان که هستند، انعکاس می‌دهد؛ گرچه این مهم تنها لازمه صحیح‌اندیشی نیست، دومین ملزوم، مطالعه عمیق و چندلایه‌ای از رخدادها و عبرت‌های تاریخی درباره هر موضوع و در‌عین‌حال، توجه به زمان جاری است تا اندازه‌ای که هر پدیده‌ای را حداقل نزدیک به آنچه که هست، ببینیم، نزدیک به همان دعایی که می‌کنیم «خداوندا هر چیزی را همان‌طوری که هست، به ما بنمایان».
سوم اینکه متخصصان راستین، حق‌طلب و عدالت‌محور در حوزه سیاسی به‌درستی معتقد به لزوم شناخت قوانین درست فکر کردن، یعنی علم منطق هستند تا در پیچ‌وخم‌های مسائل مطروحه سیاسی، مسیر دانستن و در پی آن تحلیل مسائل مبتلابه، به‌خوبی و نافع طی شود.
حال اگر کسی بدون لحاظ لوازم مذکور و شتاب‌زدگی که به سطحی‌نگری می‌انجامد، بخواهد وارد میدان سیاست شود، قطعاً علاوه‌بر اینکه به سرمنزل مقصود نمی‌رسد، وبالی نیز برای گردن خودش می‌سازد که افزون‌بر زیان و شکست‌های دنیوی، جهنمی سوزان برای عقبای خود مهیا می‌کند؛ ضمناً استفاده از منابع موثق در آگاهی از اخبار و اطلاعات و آنالیز آن‌ها با روش صحیح توأم با پشتکار و نوعی خستگی‌ناپذیری، ارتباط دادن درست حوادث مرتبط و در‌عین‌حال نگرش مجموعه‌ای، از لوازم کار سیاسی است که اگر صداقت پیشه کاربر باشد، اما این لوازم چندگانه را باهم به استخدام خود درنیاورد، با هر نیتی ره به ترکستان می‌برد.
فعال سیاسی باید با شجاعت به معنای درست آن، همه لوازم را به‌کار گرفته و از اطلاعات، مواد و وسایل غالباً انتزاعی، ترکیبی درست برای ابراز نظر بسازد و با استحصال و بیانی منطقی، به‌عنوان برون‌داد استخراج کند. همچنین با وقوف به اندازه‌های اثرگذاری، آن‌ها را منتشر کند؛ به‌علاوه در ابراز نظر از جزم‌اندیشی و مطلق‌گرایی، تبری جوید.