با گذشت بیش از سیزده ماه از جنگ، آمار جنایت‌های رژیم صهیونیستی در غزه تکان‌دهنده است. بیش از 43 هزار فلسطینی شهید شده‌اند (یعنی چیزی حدود دو درصد جمعیت غزه) که حدود 17 هزار نفر از شهدا کودک و بیش از دوازده هزار نفر زن هستند؛ یعنی درمجموع حدود 70 درصد از قربانیان این نسل‌کشی.
آمار مجروحین بیش از صد هزار نفر است؛ یعنی بیش از چهار درصد جمعیت این باریکه در غرب فلسطین اشغالی و شرق ساحل دریای مدیترانه. 10 هزار تَن نیز مفقود هستند و اطلاعی از سرنوشت آنان در دست نیست که به احتمال زیاد، اغلب آنان به شهادت رسیده و هنوز زیر آوار هستند؛ چراکه حجم خرابی‌ها زیاد بالا است و امکان و فرصتی برای آواربرداری کامل وجود ندارد.
* بی‌آب، بی‌غذا
در طول این مدت، حداقل 114 بیمارستان و کلینیک غیر‌ فعال شده‌اند و بسیاری از بیماران از دسترسی به خدمات ضروری پزشکی محروم هستند. 34 بیمارستان و 80 مرکز بهداشتی از کار افتاده، 162 مؤسسه‌ی بهداشتی توسط نیروهای رژیم صهیونیستی مورد حمله قرار گرفته و حداقل 131 آمبولانس مورد اصابت قرار گرفته و آسیب دیده است. بر اثر این حملات، حداقل 986 کادر درمانی شامل 165 پزشک، 260 پرستار، 184 کارمند بهداشت، 76 داروساز و 300 کارمند مدیریت و پشتیبانی جان خود را از دست داده‌اند.
وضعیت وخیم بهداشتی در غزه، باعث شده 75 درصد از جمعیت 2.3 میلیون نفری این منطقه به یکی از انواع بیماری‌های مسری مبتلا شوند؛ همچنین 96 درصد با کمبود غذا و سوء تغذیه مواجه و 500 هزار نفر نیز عملاً دچار قحطی هستند. 95 درصد مردم نیز به آب آشامیدنی سالم دسترسی ندارند، چراکه رژیم اسرائیل 700 منبع تأمین آب منطقه را نابود کرده است. تاکنون حداقل هفت گور دسته‌جمعی کشف شده که سربازان رژیم پیکر قربانیان را روی هم ریخته و دفن کرده‌اند؛ فقط یک نمونه‌ آن، گوری با 300 جنازه است که اوایل امسال در محوطه‌ بیمارستان ناصر در خان‌یونس کشف شد. از طرفی بیش از 180 خبرنگار جان خود را از دست داده‌اند. 10 هزار فلسطینی دستگیر و بازداشت شده‌اند که بیش از یک‌سوم آن‌ها بدون هیچ اتهامی (حتی واهی) به زندان افتاده‌اند.
* 75 هزار تُن بمب
در این مدت بیش از 75 هزار تُن بمب بر سر مردم غزه ریخته شده که بر اثر آن، 150 هزار خانه تخریب شده است. بیش از 620 هزار دانش‌آموز اهل غزه نمی‌توانند به مدرسه بروند و از تحصیل بازمانده‌اند. 123 مدرسه و دانشگاه تخریب شده که به معنای تخریب حدود 90 درصدی مراکز آموزشی است و حدود دوازده هزار تَن از شهدای این جنگ دانش‌آموز هستند.
این‌ها تنها بخشی از آمار جنایت‌های رژیم صهیونیستی در غزه است؛ جنایت‌هایی که به این منطقه محدود نشده و مردم لبنان نیز هر روز قربانی آن می‌شوند. بدون شک این آمار اکنون که نوشته می‌شود، تا زمان انتشار این گزارش و بعد از آن نیز افزایش خواهد یافت. به این وضعیت، ترور تعدادی از فرماندهان مقاومت را نیز بیفزایید؛ از پرچم‌دار بزرگ مقاومت شهید سیدحسن نصرالله گرفته تا سیدهاشم صفی‌الدین و اسماعیل هنیه و یحیی السنوار و دیگران. در چنین شرایطی و با نگاهی به این آمار، در ظاهر رژیم جنایت‌کار صهیونیستی دست برتر را دارد و باید آن را پیروز میدان دانست، اما آیا به‌راستی چنین است؟ رهبر معظم انقلاب اسلامی از ابتدای این جنگ، شکست رژیم صهیونیستی را غیر قابل جبران دانسته و بارها بر این موضوع تأکید کرده‌اند. ایشان ترور فرماندهان ارشد مقاومت را نیز در تغییر این معادله بی‌تأثیر عنوان کرده و تأکید کرده‌اند پیروز این میدان تاکنون مقاومت فلسطینی و لبنانی بوده و نتیجه‌ نهایی نبرد نیز همین خواهد بود. این تحلیل و ارزیابی بر چه مبنایی است و آیا با واقعیات کف میدان همخوان است؟
* اهدافی که محقق نشد
برای پاسخ به پرسش‌های فوق می‌توان از چند زاویه و بُعد به ماجرا نگریست. نخستین نکته‌ مهمی که به نظر می‌رسد، این است که رژیم صهیونیستی در زمان شروع جنگ اهدافی را مشخص و اعلام کرد؛ ازجمله نابودی حماس در غزه، بازگرداندن اسرای خود و بازگشت امنیت به مرزهایش.
حماس ضربه خورده، اما نه‌تنها نابود نشده، بلکه حتی در مناطقی مانند شمال غزه که ارتش متجاوز بارها مدعی پاک‌سازی آن شده، تلفات سنگینی به دشمن وارد کرده و می‌کند. سیستم فرماندهی حماس با وجود شهادت برخی از سران آن، از هم نپاشیده و همچنان کار می‌کند. کار به جایی رسیده است که صداهای مختلفی از درون رژیم بلند شده که اذعان دارند نابودی حماس یک هدف دست‌یافتنی نیست و عملیات نظامی هر قدر هم سنگین باشد، به نتیجه‌ نهایی نخواهد رسید.
درخصوص اسرا نیز اگرچه حدود نیمی از آن‌ها آزاد شده‌اند، اما آزادی اسرا پس از مذاکره و توافق سیاسی با حماس، انجام گرفت؛ جز چند مورد انگشت‌شمار و محدود، هیچ اسیر دیگری با عملیات آزاد نشده است و نخواهد شد. اسارت ده‌ها نظامی صهیونیست در دست مقاومت طی این مدت طولانی، بی‌سابقه بوده و فشار سهمگینی را از منظر سیاسی و اجتماعی به رژیم وارد می‌کند. تقریباً روزی نیست که عده‌ای از ساکنان سرزمین‌های اشغالی برای فشار به دولت نتانیاهو دست به راهپیمایی و راه‌بندان نزنند و خواهان پایان جنگ و توافق سیاسی نباشند، تا به این وسیله سایر اسرا نیز آزاد شوند.
موضوع بازگشت امنیت از دیگر اهداف مهم‌تر بوده، اما وضعیت وخیم‌تری دارد. با وجود گذشت بیش از یک‌سال از جنگ، صدها هزار صهیونیست همچنان آواره‌اند و برد پهپادها و موشک‌های مقاومت از نقاط و کشورهای مختلف به دوردست‌ترین شهرها و مراکز مهم تجاری و نظامی رژیم رسیده و آن‌ها را دچار شوک و بهت کرده است.
نتانیاهو که روزی خود را «آقای امنیت» می‌دانست، امروز خود نیز دچار ناامنی و هراس جدی است و پهپاد حزب‌الله به طرز شگفت‌آوری پنجره‌ اتاق‌ خواب محل اقامتش را مورد اصابت قرار داد؛ همان حزب‌اللهی که رژیم گمان و ادعا می‌کرد پس از ترورهای پیاپی فرماندهانش، به‌شدت تضعیف شده و فرصت نابودی کامل آن است. اما حزب‌الله پس از آن رویدادهای تلخ و سهمگین، خود را بازیابی کرد و نشان داد برای نبردی سخت و طولانی آمادگی کامل دارد.
* زنده شدن فلسطین
پیروزی مقاومت محدود به این ابعاد نبوده و ابعاد مهم‌تری نیز دارد؛ تا پیش از عملیات طوفان‌الاقصی، به دلایل مختلف، موضوع فلسطین در جهان و حتی کشورهای اسلامی درحال فراموشی بود، در‌حالی‌ که امروز فلسطین در صدر مسائل جهانی است و «مقاومت» دیگر امری فلسطینی، لبنانی و ایرانی نیست. چه کسی فکرش را می‌کرد روزی در ژاپن برای فلسطین تظاهرات کنند یا ده‌ها دانشگاه آمریکا شاهد تجمع و تحصن دانشجویان علیه رژیم صهیونیستی و در حمایت از فلسطین باشند؟ امروز اغلب کشورهای دنیا به دو بخش تقسیم شده: بخشی که با حمایت از نسل‌کشی رژیم صهیونیستی در سمت تاریک تاریخ ایستاده و بخشی که با حمایت از مقاومت مشروع مردم فلسطین، سمت درست تاریخ را انتخاب کرده‌اند. چهره‌ واقعی رژیم صهیونیستی که با انواع و اقسام ترفندها و حمایت‌های سنگین غرب دهه‌ها سعی داشت خود را کشوری عادی و مانند دیگران جلوه دهد، امروز برملا شده و عملاً به‌عنوان یک رژیم آپارتاید شناخته می‌شود.
* ذکر برنده
و سرانجام و از همه مهم‌تر آنکه مقاومتِ یک‌ساله‌ مردم مظلوم غزه و خون فرماندهان بزرگ مقاومت، الهام‌بخش و آفریننده‌ موج و نسل جدیدی از مبارزان و حامیان جبهه‌ مقاومت است که قدس شریف را آزاد خواهند کرد. در جهانی که طواغیت سعی دارند از آن معنازدایی کرده و بشر امروزی را به پست‌ترین امیال خود مشغول کنند، پخش گسترده‌ روایت مردمانی که بمباران می‌شوند اما ذکرشان «حَسبُنَا اللهُ وَ نِعمَ الوَکیل» است و همچنان ایستاده‌اند، باطل‌السحر کید دشمنان است. برای فهم واقعی این میدان باید میدانِ دید را وسیع کرد و عمیق‌تر و گسترده‌تر وضعیت را سنجید. دشمن همه‌ محاسباتش مادی است، اما جبهه‌ مقاومت گزینه‌ای دارد که تاریخ، مملو از عملکرد شگفت‌انگیز آن است: نصرت الهی به مؤمنین و صابرین.