کتاب «زن در گذر زمان» نوشته سید علی گرامیان، جایگاه زنان در طول تاریخ جهان و دلایل عقب ماندن و پیشرفت نکردن آنان در جوامع را مورد بررسی قرار می‌دهد.
بنا به فرموده قرآن، زن و مرد از یک جنس و تبار هستند، ملاک برتری نزد خداوند تقوا، ایمان و عمل صالح است نه زن یا مرد بودن، اما زنان در طول تاریخ و در میان اقوام و ملل مختلف، بسیار مورد ظلم و ستم قرار گرفته‌اند.
مسئله فمینیسم، شورش و تقابل افراطی و خارج از قاعده زنان در برابر ظلم وستم مردان است و این حرکت افراطی به نفع زنان نیست بلکه هر یک از زن و مرد لازم است تفاوت‌های طبیعی خود را بشناسد و وظایف مخصوص خود را به عهده بگیرد و از یکدیگر درک متقابل داشته باشند تا به زندگی موفق و آرامش‌بخش نائل شوند.
غرب در مواد احیای حقوق و آزادی زن قدم‌های مثبتی برداشته، اما در کنار آن زن را مورد استثمار و بهره‌کشی قرار داده است؛ بهره‌کشی‌های کاری در کارخانه‌ها و معاملاتی در تجارتخانه‌ها و بهره‌برداری جنسی در مجلس‌آرایی‌های کاباره‌ها و این خلاف شخصیت حقیقی زن است.
اگرچه در جامعه اسلامی، بازهم کم و بیش زن در محدودیت و ستم بوده، اما در فرصت‌های پیش آمده چه در صدر اسلام و چه در انقلاب زن شخصیت و لیاقت خود را نشان داده است. زن سامان‌دهنده زندگی و مایه آرامش و سکون خانواده می‌باشد.
*در بخشی از کتاب زن در گذر زمان می‌خوانیم:
آیا زن علاوه بر فرزند آوری و تربیت فرزند و خانه‌داری، مجاز است در مسائل اجتماعی و سیاسی و اقتصادی نیز وارد شود و مسئولیت بپذیرد؟
البته برای زن در اولویت همان فرزندآوری و تربیت فرزند و خانه‌داری است. این برای زن هم طبیعی‌تر و هم راحت‌تر است و هم برای جامعه مؤثرتر و مفیدتر است. زن وقتی دسته‌گلی به نام فرزند در آغوش خانواده می‌گذارد و فرزند سالم و صالح تربیت و تقدیم جامعه می‌کند، در حقیقت به باروری، نو شدن و سلامت جامعه کمک کرده است و هیچ چیز در این زمینه جایگزین وظیفه زن نمی‌شود. ریشه و اصل همه خوبی‌ها از خانواده آغاز می‌شود. این سخن معروف است که هرکس هرچه دارد، از بند قنداقش دارد و این بند قنداق باز کردن و بستنش (تربیتش) در دست مادر است، البته زن توقع دارد کارش در خانه دیده و قدر خانه‌داری‌اش شناخته شود.