حجت‌الاسلام‌والمسلمین سیدحسن خمینی روز یکشنبه در مراسم تجدید میثاق رئیس قوه قضائیه و اعضای شورای عالی قضائی با آرمان‌های امام خمینی ابراز کرد: مبارزه‌ با فساد به شرط اینکه به احساس‌ فاسد بودن و غیر قابل اصلاح بودن همه‌‌چیز منجر نشود، یکی از بزرگ‌ترین عوامل‌ امیدزا است.
تولیت آستان مقدس حضرت امام خمینی (ره) افزود: ایام ماه رجب و شعبان پیوند مبارکی با یکی از ادعیه معروف دارد؛ مقام معظم رهبری از امام سؤال پرسیده بودند و ایشان دعای کمیل و مناجات شعبانیه را توصیه کردند. در این دعا عبارتی وجود دارد که می‌گوید «خدایا امید من به تو منقطع نمی‌شود» و یکی از بزرگ‌ترین گناهان، «یأس» است. نتیجه یأس از خدا «عنود» می‌شود؛ چیزی که در ادبیات دینی ما به‌شدت‌ مورد نهی است. امروز جنس فضای لیبرال دموکراسی چشم‌انتظاری ما از خدا را قطع کرده‌؛ کسانی‌ که‌ زوال ما را می‌خواهند و امید ما را هدف گرفته‌اند. بزرگ‌ترین وظیفه‌ای که هر کسی دارد، ایجاد امید است.
* یأس مولد سقوط و ترس‌ است
یادگار امام ادامه داد: آیا این به معنای انتظار و امید واهی است؟! کار خودمان‌ را براساس‌ یافته‌های انسانی پیش ببریم؛ قسمت‌هایی که کار ما نیست را به خدا واگذار کنیم. هیچ چیزی یک جامعه را به اندازه فساد و توهم فساد، زمین‌گیر نمی‌کند. مبارزه‌ با فساد به شرط اینکه به احساس‌ فاسد بودن و غیر قابل اصلاح بودن همه‌‌چیز منجر نشود، یکی از بزرگ‌ترین عوامل‌ امیدزا است. چیزی که بیش از هر چیزی می‌تواند ما را زمین‌گیر کند، فساد اقتصادی بوده و اصل اول مبارزه‌ با فساد، شفافیت است.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین سیدحسن خمینی گفت: خداوند در 12 بهمن‌‌ماه دل‌های مردم‌ را گره‌ زد و الله‌اکبرها را واحد کرد؛ ان‌شاءالله این کرامت‌ را خدا برای‌ ما حفظ کند.
وی تصریح کرد: امروز بسیار تلاش می‌شود که جمهوری اسلامی در ابعاد مختلف خودش از چشم‌ها بیفتد. ما با یک امپراتوری رسانه‌ای مستظهر به انواع و اقسام دسایس، مواجه هستیم. در همین ماه‌های اخیر دیدیم چگونه همه کسانی که یک روزی خواب سرنگونی جمهوری اسلامی را می‌دیدند، دست به دست هم دادند و دور هم جمع شدند و مثل جنگ احزاب شد؛ هدف آن‌ها این بود که اجتماع پیرامون جامعه اسلامی، جمهوری اسلامی و قانون اساسی از بین برود و هدف دیگر این بود که این مودت را هدف بگیرند.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین سیدحسن خمینی تصریح کرد: انقلاب اسلامی یک اتفاق بزرگ در تاریخ جهان بود؛ به تعبیری انفجار نور، بازگشت به معنویت، دین و کرامت انسانی و خروج از آن چیزی بود که مردم به‌عنوان استبداد ستمشاهی می‌شناختند.
یادگار امام با اشاره به عهدنامه مالک اشتر، افزود: امیرالمؤمنین (ع) تعبیری خطاب به مالک دارند که بالاترین چشم روشنی حاکمان «اسْتِقَامَةُ الْعَدْلِ فِی الْبِلاَدِ، وَظُهُورُ مَوَدَّةِ الرَّعِیَّةِ» است؛ از منظر شخصیتی مانند امیرالمؤمنین (ع)، چشم روشنی حاکمان هم به وضعیت خودشان برمی‌گردد و هم به چیزی که مطلوب آن‌ها در حکومت است، یعنی رضای خدا. یعنی اگر این دو امر محقق شد، می‌توان امیدوار بود به اینکه خدای سبحان از حکومت، والیان و متصدیان راضی است.
وی تصریح کرد: نخستین موردی که حضرت می‌فرمایند «اسْتِقَامَةُ الْعَدْلِ فِی الْبِلاَدِ» است. بسیاری گفته‌اند استقامت عدل به این نیست که شما عدالت را در یک نقطه ایجاد کنید؛ بلکه باید عدالت پایدار باشد. در جوهره انسانی ما یک حال و یک ملکه داریم و امام در کتاب‌های اخلاقی در اینکه سعی کنید در مرحله اول به یک حال اخلاقی، عرفانی و شهودی برسید و بعد سعی داشته باشید که آن را تبدیل به ملکه کنید که همواره با این حال باقی بمانید، بسیار تعمق کرده‌اند.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین سیدحسن خمینی ادامه داد: در عدالت هم با دو تعبیر مواجهیم؛ یکی «اقامه» و دیگری «استقامت». اقامه عدالت یعنی عدالت در جامعه برپا می‌شود، اما استقامت عدالت یعنی باید عدالت در جامعه به ملکه تبدیل شود و ریشه‌های تربیتی پیدا کند. بخشی از مسئله استقامت عدل حتماً برعهده دوستان ما در قوه قضائیه است؛ البته استقامت عدل محتاج فراگیری فرهنگ عدالت در جامعه و وظیفه همه بوده و فقط وظیفه یک قاضی یا یک نهاد قضائی نیست.
وی تأکید کرد: اگر انقلاب به تعبیر امیرالمؤمنین (ع) می‌خواهد «قُرَّةِ عَیْنِ الْوُلاَةِ» باشد و نام نیکویی از والیانش در میان مردم باقی بگذارد و همچنین افراد را روسفید پیش خدای متعال ببرد، در گرو این است که عدالت را به استقامت برساند و به ملکه اجتماعی تبدیل کند.
یادگار امام اظهار کرد: دومین صفتی که علی (ع) اشاره می‌کنند، «ظُهُورُ مَوَدَّةِ الرَّعِیَّةِ» است؛ یعنی مردم با هم رفیق باشند و شکاف اجتماعی نباشد و پاره پاره نشوند. به تعبیری «یکپارچه بودن» و همان چیزی که در تعبیر امام بزرگوار ما همواره به‌عنوان «وحدت کلمه» به آن اشاره می‌شد که به معنای جمع بودن همه پیرامون یک نقطه کانونی است.
وی افزود: حضرت در ادامه می‌فرمایند این رفاقت‌ها، دوستی‌ها و مهربانی‌های اجتماعی نسبت به هم یک‌جا ظاهر می‌شود و این است که سینه‌های آن‌ها سالم و حالشان خوب باشد؛ می‌گوید وقتی مردم خیرخواه هستند که همه دور حاکمان جمع و پیرامون حاکمان مجتمع شده باشند و حکومت برای آن‌ها سخت نباشد و احساس سنگینی نکنند؛ فکر نکنند باری بر دوش آن‌ها است.