حواشی نشست خبری مشترک روز جمعه در مقابل دوربین‌های کاخ سفید ترامپ، زلنسکی را متهم کرد که خود را در موقعیت بسیار بدی قرار داده و وی به اوکراین بی‌احترامی کرده است. از ادبیات گفت‌وگوی ترامپ تا زبان بدن و نحوه برخورد وی با زلنسکی گرفته تا لغو کنفرانس خبری مشترک و حتی لغو خوردن نهار در کاخ سفید، همه در معرض نمایش قرار گرفت...! اما سؤال این است که چه چیزی باعث ایجاد چنین سرنوشتی برای زلنسکی شد؟ اوکراین چه خطای محاسباتی داشت که آمریکا برایش از یک سراب بیشتر تعبیر نشد؛ امام علی (ع) می‌فرمایند: جِماعُ الغُرورِ فی الاستِنامَةِ إلَى العَدُوِّ؛ اعتماد کردن به دشمن، عامل فریب خوردن از او است.
شاید بتوان گفت یکی از درس‌های عبرت‌انگیز از این صحنه و تحقیر به‌وجودآمده به همین «اعتماد» برمی‌گردد. اعتمادی که با گذر زمان و دل بستن به وعده‌ها، چهره خود را نشان داد؛ البته دیگر کار از کار گذشته است. رهبر معظم انقلاب اسلامی (مدظله‌العالی) در دیدار جمعی از فرماندهان نیروی هوایی و پدافند هوایی ارتش در بهمن‌ماه سال 1401 فرمودند «سیاست کشورها این است که زیر بار آمریکا نباشند، اما با دادوستد، با گفت‌وگو، با نشستن پشت میز مذاکره، احیاناً با (دادن) زیرمیزی‌هایی فرض کنید به بعضی از آدم‌های مؤثر، این سیاست عوض می‌شود... امروز یک چیزی اعلام می‌کند، فردا ضد آن را اعلام می‌کند! بله، سیاستِ استقلال هست، سیاستِ باج ندادن هست، اما سیاست تغییرپذیر است. اینجا این‌جور نیست؛ اینجا استقلال و باج ندادن ایمان است، برخاسته‌ از دین است. قرآن می‌گوید بایستی به این مستکبر، به این ظالم، به این حکومت ستمگر اعتماد نکنید».
آری اعتماد زلنسکی به آمریکا و سراب‌های آن چیزی نداشت جز کشته شدن حدود 50 هزار اوکراینی، از دست رفتن بخشی از خاک کشورش، آوارگی، وارد آمدن خسارت‌های هنگفت اقتصادی و درنهایت تحقیر یک رئیس‌جمهور که تحقیر یک ملت بود.
از این عبرت باید به‌عنوان یادآوری برای خودمان استفاده کنیم؛ چراکه «فراموشی» و «تحریف»، دو آسیب و خطر بزرگ هستند که در کمین هر حادثه بزرگ تاریخی قرار دارند؛ تاریخ سراسر افتخار کشورمان در مواجهه با دشمنی‌های آمریکا سختی‌هایی به خود دیده که باید خاطراتش به زبان روز مکرر بیان شود. چگونه است که با چنین سوابق دشمنی و هدف آشکار آنان، برخی همچنان اعتماد به نقش آمریکا در حل مسائل کشور دارند؟! اعتمادی که سرابی بیش نیست و نتیجه‌اش فرصت هر اقدام دیگر را می‌گیرد. دولت یاغی آمریکا که خود محل ناامنی در جهان است، چطور می‌تواند امنیت‌بخش باشد؟ همان‌طور که دیدیم، فریب استکبار با خوی خودبرتربینی همیشگی، زلنسکی را کنار زد، درحالی که زلنسکی شیفته و سرگردان، امید به بازگشت دارد... اعتماد بوته آزمایش نیست که بتوان نشست و نتیجه‌اش را دید؛ اعتماد کردن شک و تردید برنمی‌دارد. اعتماد صحیح، علم و یقین قطعی به موضوعات بوده که خود مانع از فریب است.