لالجین به‌عنوان شهر جهانی سفال و سرامیک دارای کارگاه‌های متنوع سفال و سرامیک است، اما گاهی برخی ناملایمات، مشکلاتی را برای کوچک‌ترین شهر جهانی ایجاد می‌کند چنانکه تا چند سال پیش از سه کیلومتری این شهر تا چشم کار می‌کرد، نخاله‌های چینی، سفال و سرویش بهداشتی و سرامیک شکسته رهاشده به چشم می‌خورد که فضای ناخوشایندی را ایجاد کرده بود.
تأسف‌بارتر اینکه وجود این ضایعات و نخاله‌ها تا جایی پیش رفت که در سال 98 رودخانه قوریچای پر شده و در اطراف آن هم زمین‌های کشاورزی در امان نبودند، درواقع این نخاله‌ها در شهر جهانی لالجین به یک تهدید بزرگ محیط زیستی بدل شدند به طوری که طی آن سال‌ها سازمان محیط زیست با جدیت بیشتری در این مسئله ورود کرد که طی آن شهرداری و شهرک صنعتی لالجین موظف به ساماندهی پسماندهای خود شدند؛ البته ناگفته پیدا است که در این بین ساماندهی، جمع‌آوری و مدیریت پسماندهای روستایی و شهری این شهر و بخش مرتبط با آن نیز خود مسئله بزرگی بود و هست که نباید نادیده گرفته شود.
بر این اساس برای اطلاع از آخرین وضعیت پسماند تولیدی در این شهر و شهرک صنعتی و روستاهای بخش لالجین برآن شدیم تا ضمن گفت‌وگو با جعفر زهره‌وند به‌عنوان رئیس اداره محیط زیست شهرستان بهار، با ناصر بهرامی؛ مدیر خدمات شهری و سعید شفایی، پیمانکار جمع‌آوری پسماند بخش لالجین نیز هم‌صحبت شویم که در ادامه می‌خوانید:
رئیس اداره محیط زیست شهرستان بهار با بیان اینکه ما با دو مشکل مواجهیم؛ نخست پسماند شهرک صنعتی لالجین و دیگری پسماندهای خود شهر گفت: آخرین اخبار مبنی بر این است که گویا در مبحث جمع‌آوری پسماندهای شهرک، مسئولان شهرک با پیمانکار بر سر مسائل مالی به مشکل برخورده‌اند، بر این اساس با توجه به حساسیت موضوع به لحاظ محیط زیستی سریعاً در بخشداری جلسه‌ای برگزار و با قید فوریت، قرار شد، سریعاً مشکلات مرتفع و ادامه روند جمع‌آوری با جدیت دنبال شود.
جعفر زهره‌وند ادامه داد: در مبحث ساماندهی پسماند‌های کارگاهی داخل شهر نیز باید بگویم متأسفانه محل دفن این زباله‌ها در حال پر شدن است و تنها دو تا سه هفته امکان پذیرش این پسماندها را خواهد داشت.
وی با ابراز اینکه البته با پیگیری شهرداری بهار و بخشداری لالجین زمینی در کارگروه پسماند شهرستان و استان تصویب شد اما مسئله این است که جهاد کشاورزی از مالک پیشین این اراضی شکایت کرده و هنوز نتیجه آن نهایی نشده تشریح کرد: با توجه به حساسیت موضوع چند مکاتبه با دستگاه قضا داشتیم، حتی این مسئله را با معاون پیشگیری از جرایم دادستان کل کشور نیز در بازدیدی که از شهرستان داشتند، مطرح کردیم.
در ادامه مسئول خدمات شهری شهرداری لالجین نیز با بیان اینکه طبق آمار رسمی در حال حاضر حدود 300 کارگاه سفال و سرامیک در داخل شهر لالجین و چیزی بیش از 600 کارگاه در شهرک صنعتی سفال و سرامیک مستقر هستند، اظهار کرد: بر این اساس در کارگاه‌های داخل شهر ماهانه 120 تن پسماند تولید شده و به سایت موجود انتقال می‌یابد.
ناصر بهرامی در خصوص پسماند شهری نیز با اشاره به اینکه ماهانه 220 تن زباله تَر از سطح شهر جمع‌آوری و به‌صورت شبانه به سایت همدان منتقل می‌شود تصریح کرد: متأسفانه آنچه در این بین مشکل‌ساز شده سایت نخاله‌های ساختمانی و کارگاهی است که در حال پر شدن است در حالی که بنا به حساسیت موضوع از دو سال و نیم پیش، بنده شخصاً پیگیر این مسئله بوده و زمینی را برای ایجاد سایت جدید معرفی کردم اما متأسفانه هنوز این اراضی بنا به مشکلات حقوقی در اختیار ما قرار نگرفته است.
وی با تأکید بر اینکه بنا به محدودیت مکان، امکان پذیرش پسماندهای شهرک صنعتی لالجین را نداریم؛ بنابراین این امر توسط نگهبانی کنترل می‌شود، عنوان کرد: اگر این سایت پر شود شود به لحاظ محیط زیستی با مسئله حاد در شهر جهانی لالجین مواجه خواهیم شد.
وی با ابراز اینکه در حال حاضر تمامی پسماندهای کارگاهی به‌صورت رایگان از درب کارگاه توسط همکاران من جمع‌آوری می‌شود، تصریح کرد: همین مسئله باعث شده دیگر شاهد رها شدن این پسماندها در رودخانه قوریچای از سوی کارگاه‌های داخل شهر نباشیم.
در ادامه پیمانکار جمع‌آوری پسماندهای روستاهای بخش لالجین نیز با بیان اینکه ما پسماندهای 18 روستای این بخش را توسط 3 گروه و در قالب 6 نفر جمع‌آوری و به سایت همدان واقع در روستای نهران منتقل می‌کنیم تشریح کرد: طبق برآوردها در ماه حدود 206 تن زباله از این روستاها جمع‌آوری و به سایت همدان منتقل می‌شود.
سعید شفایی در پاسخ به این پرسش که درخصوص بازیافت و تفکیک، اقدامی انجام داده‌اید؟ گفت: چند سال پیش بود که به این فکر افتاده و دو نفر را به‌کار گرفتیم تا به‌صورت هفتگی در روستاها حاضر شده و به تبیین موضوع پرداخته و به ازای عوارض جمع‌آوری، نسبت به خرید مواد قابل بازیافت اقدام کنند؛ اما متأسفانه در پی همراهی نکردن مردم، این طرح با شکست مواجه شد چراکه بیشتر آن‌ها رغبت داشتند این مواد را به دوره‌گردها فروخته و به ازای آن پول دریافت کنند؛ بنابراین در پی متضرر شدن در این راستا دیگر روند را ادامه ندادیم.
مع‌الوصف با توجه به آنچه گفته شد؛ به‌نظر می‌رسد باوجود اینکه انتظار می‌رفت بعد از گذشت چند سال از عقد قرار با پیمانکار جمع‌آوری پسماند شهرک صنعتی لالجین، دیگر با معضل رهاسازی و یا انباشت این نوع پسماندها در شهرک و راه‌های منتهی با آن روبه‌رو نباشیم اما زهی خیال باطل! چراکه امروز پیمانکار بنا به مشکلات مالی پیش‌آمده، به وظیفه خود عمل نکرده و در آینده بازهم چهره شهر جهانی توسط این پسماندها خراش برمی‌دارد؛ البته مشکل به همین‌جا ختم نمی‌شود چراکه در داخل شهر نیز سایت موجود دیگر قادر به پذیرش این نوع پسماندها نیست؛ پس می‌توان گفت در صورت عدم همراهی در رفع مشکلات از سوی مدیران مسئول تا چند هفته آتی شهر لالجین به محاصره سفال و سرامیک درخواهد آمد.

طاهره ترابی مهوش