سپهرغرب، گروه کاردانش: مردی که سرمایه میلیاردی به‌دست آورد تا یک شرکت فعال در حوزه‌های املاک، سرگرمی و هتلداری تأسیس کند، نامش بر سردر ساختمان دانشگاه‌های مهمی در چین و هنگ‌کنگ خورده است.

او از دست افراد مهمی جایزه گرفته و حجم دارایی‌هایش باعث شد یک‌بار عنوان دومین مرد ثروتمند آسیا را به‌دست آورد.

اما وقتی در سال 2016 مجله فورچون تصمیم گرفت با لوی چه وو (Lui Che Woo) گفت‌وگو کند، ترجیح می‌داد موضوع صحبتش چیزهای دیگری به غیر از ثروت و کار باشد؛ چیزی که می‌گوید از بچگی در او مانده است. او در همان سال به یک دانشمند چینی در حوزه کشاورزی و سازمان پزشکان بدون مرز به‌خاطر فعالیت‌هایشان در امنیت تأمین غذا و درمان بیماری ابولا، کمک مالی دوونیم میلیون دلاری کرد.

لوی چه وو میلیاردر، سرمایه‌گذار و خیر اهل هنگ‌کنگ است؛ او در اوت 1929 متولد شده و مؤسس و رئیس شرکت‌ سرگرمی گلکسی و هلدینگ املاک وا اینترنشنال است. ثروت لوی چه وو در سال 2020 از سوی مجله فوربس 7/ 11 میلیارد دلار ارزیابی شده و در فهرست ثروتمندهای امسال این مجله، او رتبه 106 را به خود اختصاص داده است.

او در گفت‌وگویش با مجله فورچون گفته بود یکی از درس‌هایی که هنگام بزرگ شدن در هنگ‌کنگ تحت اشغال ژاپن یاد گرفته، اهمیت دادن به مدنیت، انرژی مثبت و آموزش اخلاقی است؛ لوی چه وو تاریک‌ترین روزهای هنگ‌کنگ را به یاد می‌آورد. برای میلیاردر خودساخته‌ای که میلیون‌ها دلار برای پیشرفت جامعه‌اش خرج کرده، آن روزها اوج اتفاق‌های غیر متمدن بود. او در جنگ جهانی دوم کودک بود و صحنه‌هایی را از تجمع اجساد کشته‌شده‌ها در خیابان‌ها به یاد می‌آورد، وقتی جوان بود به چشم دیده که مردم عادی از شدت گرسنگی می‌میرند. «بیشتر سختی‌هایی که مردم در آن دوران می‌کشیدند را به چشم دیدم و همه آن‌ها را به یاد دارم».

از همان زمان توانمندسازی اقتصادی برای او معنا پیدا کرد. «بدرفتاری ژاپنی‌ها با چینی‌ها» به‌طور خاص او را به متعجب می‌کرد؛ «آن‌ها می‌گفتند شما چینی‌ها فقیر و بی‌سوادید. این جملات حتی تا امروز در قلب من حک شده‌اند».

لوی چه وو در کلاس ششم مجبور شد مدرسه را ترک کند. وقتی نوجوان بود زندگی خود را با فروختن بادام‌زمینی به مردمی که صف بسته بودند تا از آشوب هنگ‌کنگ فرار کنند، می‌گذراند. در طول 44 ماه اشغال ژاپن او با این کار گرسنه نماند و حتی توانست اندکی پول پس‌انداز کند.

وقتی جنگ تمام شد، لوی با عمویش به یک شرکت تجارت لوازم یدکی خودرو رفت و به‌عنوان انباردار مشغول به‌کار شد. در زمانی که شهر هنگ‌کنگ برای مسطح‌سازی و احیای اراضی هنوز به نیروی کار یدی متکی بود، او بلدوزرهایی خرید که به درآمدزایی‌اش کمک کرد. چند سال بعد در دهه 50 میلادی و وقتی حدود 20 سال داشت، نخستین شرکت مجموعه کی. وا k.Wah را در هنگ‌کنگ تأسیس کرد. در دهه 60 سرمایه‌گذاری در بخش املاک را شروع کرد، در دهه 80 توجهش به توسعه هتلداری معطوف شد، در اوایل دهه 90 کسب‌وکارش را به داخل چین گسترش داد، در سال 2002 وارد کسب‌وکار سرگرمی شد که مراکز تفریحی، خرید و نمایشگاه را در کلاس جهانی در برمی‌گیرد.

به این ترتیب امپراتوری لوی به‌تدریج بزرگ‌تر شد و امروز شرکت‌های تابعه آن عبارت‌اند از: هلدینگ بین‌المللی کی. وا، گروه سرگرمی گلکسی، شرکت بین‌المللی هتل‌های استنفورد و شرکت مواد ساختمانی کی. وا. امروز مجموعه کی‌. وا به یک شرکت چندملیتی توسعه‌ یافته که حوزه‌های املاک، سرگرمی، ساخت‌وساز و هتلداری را در برمی‌گیرد و حدود 200 شرکت تابعه با بیش از 33 هزار نیروی کار در هنگ‌کنگ، چین، ماکائو، آمریکای شمالی و جنوب شرق آسیا دارد.

خودش مرتب می‌گوید: «خوش‌شانس بودم» و فرصت‌هایی که شناسایی می‌کردم، به نتیجه می‌رسید.

لوی می‌گوید حدود 60 سال پیش زمانی که وارد بازار کار شد تا برای گذران زندگی پول دربیاورد، با این واقعیت روبه‌رو شد که «فرصت تحصیل به‌دلیل کمبود امکانات، نبود مدرسه کافی و نبود همه‌چیز، برای عده بسیار کمی وجود دارد.»‌ بنابراین وقتی پولدار شد، کمک کرد در چین مدارس بیشتری تأسیس شود؛ آن‌قدر که دیگر تعداد آن‌ها از دستش خارج شده است. سپس تأسیس دانشگاه را در کارهای خیریه خود گنجاند و به جیانگمن، شهری که در چهارسالگی آن را ترک کرده بود، برگشت تا یک دانشگاه محلی در آنجا تأسیس کند. لوی می‌گوید: «هروقت و هرجا که فکر می‌کنم نیاز است و درست باشد، درگیر کارهای انسان‌دوستانه می‌شوم و ثروتم را می‌بخشم».

لوی که در خارج از چین چندان شناخته‌شده نیست، با تأکید بر ارزش‌ها معتقد است که پیشرفت‌های فناوری باعث شده برخی ارزش‌ها از بین بروند، بنابراین او می‌خواهد اصول ساده و بنیادی را به جامعه خود یادآوری کند؛ اینکه چگونه افراد باهم نجنگند، چگونه دست افتاده‌ها را بگیرند و به دنیا کمک کنند. «من نمی‌خواهم فقط حرف زده باشم، بلکه کاری را که واقعاً لازم است، انجام می‌دهم».