مهدی ابراهیمی اظهار کرد: عامل مهمی که امروزه موجب توسعه بی‌رویه شهر و در پی آن ایجاد معضلات و مشکلات شهری شده، تغییر سبک زندگی ساکنان شهر و عدم تطبیق ساختارهای شهری با این تغییرات است.

وی با تأکید بر اینکه یکی از مهمترین جلوه تغییر سبک زندگی شهری، ورود خودرو و تخصیص فضاهای شهری برای تردد خودروها است، خاطرنشان کرد: افزایش میزان ورود و استفاده از خودرو در شهرها از یک سو و نبود زیرساخت‌های مناسب برای توسعه سیستم‌های حمل‌ونقل عمومی از سوی دیگر باعث شده است در دهه‌های گذشته شاهد افزایش تردد خودرو در سطح شهرها باشیم.

این دکترای جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری با بیان اینکه افزایش جمعیت شهرها و مهاجرت نیز به این مسئله دامن زده است، تاکید کرد: این وضعیت علاوه بر اینکه سازگاری با محیط زیست شهری ندارد و موجب ایجاد آلودگی‌های زیست محیطی می‌شود، هزینه زیادی را بر مدیریت شهری تحمیل می‌کند و امروزه حتی کشورهای توسعه یافته و ثروتمند نیز سعی در محدود کردن استفاده از خودرو دارند.

وی تصریح کرد: در این راستا رویکردهای انسانی از جمله ایجاد مسیرهای پیاده و استفاده از حمل‌ونقل پاک مورد تاکید است که البته باید برنامه‌ها و زیرساخت‌های لازم برای گسترش این رویکرد در شهرها مورد توجه قرار بگیرد در غیر این صورت صحبت از چنین رویکردی صرفاً شعاری خواهد بود.

ابراهیمی ادامه داد: شهرهای جهان هرکدام شرایط متفاوتی را از منظر فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی تجربه می‌کنند، از این رو به‌کارگیری برنامه و طرح مشترک برای کاهش استفاده از خودرو در شهرها نمی‌تواند کارا باشد و باید به ویژگی‌های بومی و محلی نیز توجه شود.

وی گفت: رسیدن به یک شهر انسان محور و تغییر متناسب سبک زندگی شهری نیازمند گذر زمان است و نباید انتظار داشت در یک بازه پنج ساله، شهری با رویکرد انسان محور داشته باشیم، اما روند آن باید از همین حالا آغاز و در نخستین گام باید از تخصیص هرچه بیشتر فضاهای شهری به خودرو جلوگیری کنیم.

این دکترای جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری اظهار کرد: با ارائه طرح و برنامه مناسب در زمینه کالبدی، فرهنگی و اجتماعی می‌توان به اصلاح سبک زندگی شهری امیدوار بود، البته برخی سیاست‌ها در سطح کلان نیز به این مسئله دامن می‌زند که نیازمند تغییر نظام مدیریتی و برنامه‌ریزی کشور است.