اما به‌راستی چرا شهرستان کبودراهنگ با وجود ظرفیت‌های متعدد و متنوع نتوانسته به چنان برخورداری و شکوفایی دست یابد که در خور شأن مردم شریف این خطه باشد؟ پاسخ این سؤال را با اندک بررسی وضع مدیریتی این شهرستان طی سال‌های اخیر می‌توان دریافت کرد؛ کبودراهنگ در ادوار اخیر محروم از نماینده جهادی در مجلس شورای اسلامی بوده است و همه ما می‌دانیم که حضور نماینده‌ای که دغدغه مردم حوزه انتخابیه خود را داشته باشد، چقدر بر جذب امکانات و اعتبارات تأثیرگذار خواهد بود. به این کم‌تحرکی نمایندگان مردم در این حوزه انتخابیه بیفزایید استفاده از نیروهای کم‌توان در سطوح مدیریتی شهرستان در دولت قبل را؛ درواقع برای برخی از معاونان فرماندار دوره قبل حضور در کبودراهنگ فرصتی برای رزومه داشتن بود و نه خدمت به مردم.

با این اوصاف مردم مظلوم کبودراهنگ به دولت مردمی دل‌خوش کردند و در انتخابات ریاست‌جمهوری نیز بیشترین رأی این مردم ولایتمدار به آیت‌الله رئیسی رسید و اهالی این خطه امیدوار بوده و هستند که نسیم برکات مدیریت جهادی دولت سیزدهم به این شهرستان نیز برسد؛ اما همان‌طور که شاهد بودیم در انتخاب و تثبیت مدیریت ارشد شهرستان بازهم کبودراهنگ در ردیف‌های آخر قرار گرفت و با کش‌وقوس‌های فراوان و حاشیه‌سازی‌های نماینده فعلی، سکان فرمانداری شهرستان کبودراهنگ به مسلم غلامی سپرده شد؛ او که از نیروهای بومی و انقلابی شهرستان است، سابقه ریاست مجمع بسیج شهرستان کبودراهنگ، معاونت مدیرکل استانداری همدان و فرمانداری کبودراهنگ به مدت سه سال در سوابق کاری خود دارد. آنچه از سوابق غلامی برمی‌آید اینکه او مرد میدان بوده و با شناختی که از بافت این شهرستان دارد و درعین‌حال تجربه قابل قبول او در حوزه‌های مختلف، امید به روزهای درخشان را برای کبودراهنگی‌ها تقویت می‌کند.

انتظار می‌رود با ابلاغ حکم فرماندار جدید بازیگران سیاسی این شهرستان تغییر رویه داده و از درِ همدلی وارد شوند؛ چراکه شهرستان کبودراهنگ برای جبران تمام محرومیت‌ها نیازمند عزمی جدی و رویکردی همدلانه در مسئولان شهرستان است. قطعاً سهم‌خواهی‌های ریزودرشت که سطوح مختلف مدیریتی را به‌طور خاص در این شهرستان فرا گرفته است، دستاوردی جز کُندتر شدن حرکت این شهرستان به سوی پیشرفت و باز نشدن گره‌ها از دست‌وپای اقتصاد آن به همراه نخواهد داشت.