انتظار یعنی ترقب یعنی مترصد بود برای حقیقتی که قطعی است؛ انتظار یعنی آینده حتمی و قطعی است بخصوص انتظار یک موجود حی و حاضر، این مسئله مهمی است، اینطور نیست که بگویند کسی متولد خواهد شد یا به وجود خواهد آمد، نه! او هست و حضور دارد و در بین مردم است، در روایات است مردم او را می‌بینند چنان که او مردم را می‌بیند، اما ایشان را نمی شناسند! در برخی روایات ایشان را به حضرت یوسف(ع) تشبیه شده اند که برادران، او را می‌دیدند، روی فرش آنها راه می‌رفت و کنارشان بود، اما وی را نمی شناختند. یک چنین حقیقت بارز و واضح و برانگیزاننده ای به معنی انتظار کمک می‌کند، بشریت و نیز امت اسلامی به طریق اولی به این انتظار نیاز دارد و تکلیفی بر دوش انسان می‌گذارد، وقتی انسان یقین دارد چنین آینده ای هست، مردمانی که اهل عبودیت خدا هستند، می‌فهمند باید خود را آماده کرده و منتظر و مترصد باشند؛ لازمه انتظار، آماده سازی خود است.