دکتر قدیر رجب زاده اظهار کرد: در این طرح پژوهشی با هدف کاهش مضرات ظروف یکبار مصرف موجود در بازار شامل ظروف پلاستیکی با منشاء نفتی، گیاهی و ارتقاء سلامت جامعه، نسبت به ساخت ظروف کاملا زیست تخریب پذیر اقدام شده است.

وی با بیان اینکه سبک زندگی امروزی موجب رواج استفاده از ظروف یکبار مصرف به عنوان رایج‌­ترین آلاینده‌های محیط ­زیست شده است، افزود: در کشور ما در حال حاضر برای نگهداری و بسته‌­بندی برخی مایعات و مواد غذایی داغ مانند چای، نوشیدنی‌­های داغ، سوپ‌­ها و نیز برخی مواد منجمد مانند بستنی از ظروف یکبار مصرف پلی­ استایرنی و البته اخیرا ظروف پلی ­پروپیلنی و نیز ظروف به اصطلاح گیاهی بر پایه نشاسته استفاده می‌­شود که متاسفانه پلیمرهای یاد شده یا زیست ­تخریب پذیر نبوده یا به طور جزئی زیست ­تخریب ­پذیر هستند.

رجب زاده ادامه داد: به دلیل قیمت مناسب‌­تر، بیشتر از ظروف یکبار مصرف پلی ­استایرنی استفاده می‌­شود که این ظروف به هنگام تماس با مایعات و مواد غذایی داغ با دمای بیش از 70 درجه سانتیگراد یا مواد غذایی منجمد، به تدریج مونومر استایرن به درون مواد غذایی آزاد می‌­کنند که منشا بروز انواع سرطان‌ها بوده و به طور قابل توجهی باعث افزایش هزینه‌های درمان در سطح جامعه می‌شود.

وی با تاکید بر اینکه ظروف یکبار مصرف موجود در بازار نتوانسته‌اند از آلوده‌سازی محیط زیست و بروز بیماری‌­ها پیشگیری کنند، بیان کرد: طرح پژوهشی–کاربردی تهیه کامپوزیت‌­های پلیمری زیست تخریب ­پذیر برای ساخت ظروف یکبار مصرف و بسته‌­بندی مواد غذایی به منظور رفع این مشکل در موسسه پژوهشی علوم و صنایع غذایی اجرا شده است.

 ظروف یکبار مصرف فعلی به طور کامل در طبیعت تجزیه نمی‌شوند

دکتر محمد رضا عبدالهی مقدم مجری این طرح پژوهشی، خاطرنشان کرد: در این طرح، ابتدا گرانول‌­های کامپوزیتی پلیمری صد در صد زیست ­تخریب‌­پذیر و قابل کمپوست شدن از ترکیب بیوپلیمرهای سنتزی با پلیمرهای طبیعی مانند نشاسته و مواد لیگنوسلولزی تهیه شده و سپس با استفاده از گرانول‌های تولیدی، انواع ظروف یکبار مصرف بسته ­بندی مواد غذایی ساخته شدند. عضو هیأت علمی گروه پژوهشی شیمی موسسه پژوهشی علوم و صنایع غذایی تصریح کرد: ظروف پلاستیکی متداول با ورود به زمین­‌های کشاورزی و پخش شدن در سطح این زمین‌­ها، با طول عمر زیاد خود که گاهی به چند صد سال می‌رسد، علاوه بر کاهش نفوذ پذیری سطح خاک، باعث آلودگی خاک و کاهش حاصلخیزی زمین‌های کشاورزی می‌شوند که یکی از نتایج آن از بین رفتن پوشش گیاهی و فرسایش خاک و بیابان‌زایی است.

وی با بیان اینکه این آلودگی‌های ریزپلاستیکی همچنین با ورود به محصولات کشاورزی و چرخه غذایی انسان می‌توانند باعث تغییرات ژنتیکی و کاهش سطح ایمنی بدن در مقابل بیماری‌­ها شوند، افزود: در پژوهش‌های مختلفی ثابت شده‌ که استفاده از برخی پلاستیک‌های با منشأ نفتی در کوتاه‌ مدت سبب بیماری‌هایی مانند سرطان شده و در بلند مدت موجب تغییرات ژنتیکی انسان خواهد شد.

عبدالهی مقدم به پیشینه پژوهش در خصوص استفاده از بیوپلیمرهای طبیعی اشاره و بیان کرد: پژوهش در این زمینه از زمان بحران نفت و دهه 1970 میلادی آغاز شد که براساس آن ساخت بیوکامپوزیت‌­ها برای مصارف گوناگون با استفاده از ترکیباتی مانند انواع نشاسته و مواد لیگنوسلولزی حاصل از زائدات محصولات کشاورزی مورد بررسی قرار گرفتند.

وی اضافه کرد: این پژوهش‌ها از سال‌ها قبل در ایران نیز آغاز شده و در سال 1384 اولین واحد تولید ظروف یکبار مصرف گیاهی راه اندازی شد. در فرمولاسیون پلیمرهای مورد استفاده در ساخت این ظروف، معمولا همچنان از مقادیر نسبتا زیاد پلیمرهای غیر زیست تخریب ­پذیر با منشاء نفتی استفاده می‌شود، اما در فرمولاسیون مورد استفاده در این طرح پژوهشی تمامی پلیمرهای مورد استفاده زیست تخریب‌پذیرند.

وی با اشاره به استقبال عمومی برای استفاده از محصولات دوست­‌دار محیط زیست، گفت: از آنجا که کلیه محصولات تولیدی این طرح صد درصد زیست تخریب‌پذیر و قابل کمپوست شدن هستند، آینده خوبی برای تولید انبوه و صادرات این محصول پیش‌بینی می‌شود.