رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) فرموده اند: «مَن أصبَحَ وَالدُّنیا أکبَرُ هَمِّهِ فَلَیسَ مِنَ اللّه ِ فی شَیءٍ، وألزَمَ قَلبَهُ أربَعَ خِصالٍ: هَمّا لا یَنقَطِعُ عَنهُ أبَدا، وشُغُلاً لا یَنفَرِجُ مِنهُ أبَدا، وفَقرا لا یَبلُغُ غِناهُ أبَدا، وأمَلاً لا یَبلُغُ مُنتَهاهُ أبَدا.» هر کس در حالى صبح کند که بزرگ‌ترین دغدغه‌اش دنیا باشد، نزد خداوند منزلتى ندارد و خداوند، چهار چیز را پیوسته در دلش قرار مى‌دهد: اندوهى که هرگز از او جدا نمى‌شود، گرفتارى‌اى که هرگز از آن خلاصى نمى‌یابد، فقرى که هرگز به توانگرى نمى‌انجامد و آرزویى که هرگز به پایان نمى‌رسد.
منبع: تنبیه الخواطر