یکی از دسته‌جات یاوران امام عصر عجل الله تعالی فرجه در دوران آخرالزمان، گروهی هستند که در قرآن با عنوان حزب‌الله شناخته می‌شوند؛ البته این گروه با آنچه اکنون به عنوان «حزب‌الله» می‌شناسیم از جهت کیفیت و قوای الهی بسیار متفاوت و رشدیافته‌تر هستند.
از جمله آیاتی که تصریح بر این موضوع دارد،‌ آیه آخر سوره مجادله است، آنجا که فرمود «لا تَجِدُ قَوْماً یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ یُوادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَوْ کانُوا آباءَهُمْ أَوْ أَبْناءَهُمْ أَوْ إِخْوانَهُمْ أَوْ عَشیرَتَهُمْ أُولئِکَ کَتَبَ فی قُلُوبِهِمُ الْإیمانَ وَ أَیَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ وَ یُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدینَ فیها رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ أُولئِکَ حِزْبُ اللَّهِ أَلا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُون.»
یعنی قومى را نیابى که به خدا و آخرت ایمان داشته باشند [و] کسانى را که با خدا و رسولش مخالفت کرده‌اند -هر چند پدرانشان یا پسرانشان یا برادرانشان یا عشیره آنان باشند- دوست بدارند. در قلب اینهاست که [خدا] ایمان را کتابت کرده و آنها را با روحى از جانب خود تأیید کرده است و آنان را به بهشت‌هایى که از زیر [درختان] آن جوی‌هایى روان است در می‌آورد؛ همیشه در آنجا ماندگارند؛ خدا از ایشان راضی و آنها از او راضی‌اند؛ اینانند حزب خدا. (که) حزب خداست که رستگارانند.
خداوند در این آیه قومی را معرفی می‌کند که به لحاظ ایمان محکم‌شان به او، با دشمنان حدود الهی و دشمنان رسول الله صلی الله علیه و آله سر سازگاری ندارند، هرچند از نزدیک‌ترین بستگانشان باشند. از این جهت خداوند سه رفتار با آنها انجام می‌دهد:
اول، ایمان را در قلبشان به تثبیت می‌رساند و به دنبال این ماجرا عمل‌شان مطابق با این ایمان ناب شکل می‌گیرد.
دوم اینکه آنها را با روحی از جانب خویش تأیید می‌کند تا به وسیله آن، رفتارهای معجزه‌وار انجام دهند.
سوم، آنها را داخل بهشت‌هایی خاص می‌کند که دیگران از آن بی‌بهره یا کم‌بهره‌اند.
در نهایت اینکه رضایت دوجانبه بین معبود و این قوم برقرار است که نشان از حبی دو طرفه دارد. خداوند این گروه را با عنوان حزب‌الله یاد می‌کند که سرانجام کارشان فلاح و رستگاری است.
جالب است وقتی به روایت ذیل این آیه رجوع می‌کنیم، متوجه می‌شویم که این قوم در مقطعی از آخرالزمان به عنوان یاوران مهدی عجل الله تعالی فرجه ظهور و بروز می‌یابند. رسول خدا صلی الله علیه و آله طی روایتی به ابوذر فرمود «ای جُندَب، در زمان هر یک از امامان، سلطانی است که به آن امام، آزار و اذیّت می‌رساند. وقتی خداوند، ظهور قائم ما را برساند، جهان را پُر از قسط و عدل خواهد کرد، چنان که پُر از ظلم و ستم شده است. یَا جُنْدَبُ فِی زَمَنِ کُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ سُلْطَانٌ یَعْتَرِیهِ وَ یُؤْذِیهِ فَإِذَا عَجَّلَ اللَّهُ خُرُوجَ قَائِمِنَا یَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً». سپس پیامبر فرمود « طوبای (بهشتی) براى صبرکنندگان در غیبت آن حضرت است؛ طوبا برای کسانی که در مسیری که اهل بیت برای آنان ترسیم کرده‌اند، تقوا پیشه می‌کنند. آنها هستند که خداوند در قرآن توصیف‌شان کرده که ( اهل تقوا) کسانى هستند ایمان به غیب می‌آورند (مراد غیبت آن حضرت است) آنها هستند حزب‌الله و بدانید که حزب خدا غالبند. ثُمَّ قَالَ ع طُوبَى لِلصَّابِرِینَ فِی غَیْبَتِهِ طُوبَى لِلْمُتَّقِینَ عَلَى مَحَجَّتِهِمْ أُولَئِکَ وَصَفَهُمْ اللَّهُ فِی کِتَابِهِ وَ قَالَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ (آیه3 بقره) وَ قَالَ أُولئِکَ حِزْبُ اللَّهِ أَلا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ. (مجادله22) (کفایة الأثر فی النص على الأئمة الإثنی عشر، ص60؛ البرهان فی تفسیر القرآن،‌ ج4، ص91)
بر اساس این روایت نبوی، دو شاخصه صبر و تقوا در عصر غیبت از ویژگی‌های همان قومی شمرده شده که خداوند در آیه آخر سوره مجادله به آن اشاره کرده است. این قوم که همان یاوران امام عصر عجل الله تعالی فرجه هستند، با عطاهای معجزه گونه خداوندی، بستر عالم را جهت ظهور امام علیه‌السلام فراهم می‌کنند و به این ترتیب مهر فلاح بر پیشانی‌شان نقش می‌بندد.