روزنامه اطلاعات نوشت: «در حالت عادی و در بین خیلی از مردم جامعه، هیچ تفاوت و فرقی بین دو مفهوم ورزش و تربیت بدنی وجود ندارد؛ اما واقعیت همین است؟ باید بگوییم خیر؛ چرا که در مفاهیم علمی، تربیت بدنی، برای فعالیت‌ها و اقدامات و روش‌هایی خاص به کار می‌رود که هدف بسیار متفاوت با ورزش کردن دارند. این را قریب به اتفاق کارشناسان ارشد تربیت بدنی می‌گویند که معتقدند “تربیت بدنی” فرایندی آموزشی تربیتی است که هدف آن، بهبود رشد انسان از طریق فعالیت‌های جسمانی است اما ورزش کردن گاهی به برنده شدن در یک رقابت ختم می‌شود!
جای خالی یک زنگ در برنامه درسی کلاس بچه مدرسه‌ای‌ها با نام تربیت بدنی پر می‌شود اما گاهی به قصه‌گویی در کلاس و گاهی هم توپ‌بازی پشت تورهای خاک‌خورده والیبال در حیاط مدرسه ختم می‌شود؛ فعالیت‌هایی که هیچ نشانی از تربیت بدنی یا همان تربیت کردن بدن به معنای واقعی ندارند. اما مگر توپ‌بازی همان تربیت بدنی که همیشه فکرش را می‌کردیم نیست؟ به نظر می‌رسد که فعل تربیت بدنی، نتایج اساسی‌تر از دست‌گرمی با یک توپ داشته باشد.
 از تربیت بدنی که حرف می‌زنیم، از چه حرف می‌زنیم؟
درباره عقل سالم در بدن سالم شنیده‌اید؟ این همان تربیت بدنی است که به سلامت عقلی و جسمی به یک اندازه بها می‌دهد. اینطور که مشخص است، تربیت‌بدنی، یک علم است؛ علمی که به وسیله فعالیت‌های بدنی، انسان را تربیت می‌کند.
در واقع زمانی که ما به تربیت بدنی روی می‌آوریم، یعنی قرار است طی فرآیندی آموزشی، تربیتی، خودمان را بالا بکشیم و ارتقا بدهیم؛ آن هم از طریق فعالیت‌های جسمانی! اما ما چقدر در زندگی روزمره و سبک زندگی‌مان، تربیت بدنی را گنجانده‌ایم و به رشد همه‌جانبه‌مان فکر می‌کنیم؟« باید بتوانیم مهارت‌های حرکتی کسب کنیم، آمادگی جسمانی‌مان را حفظ کنیم و ذهن‌مان را برای فعالیت‌هایی این‌چنینی، به سمت مثبتی سوق بدهیم.» این را یکی از معلمان تربیت‌بدنی می‌گوید که معتقد است آن‌چیزی که در مدارس اجرایی می‌شود، چیزی میان ورزش و تربیت‌بدنی است.
 پیست زندگی
تربیت بدنی در زندگی‌تان را جدی بگیرید! این توصیه‌ای است که رشد و تقویت روح و جسم را به طور همزمان برایمان همراه خواهد داشت. در واقع تربیت بدنی مجموعه‌ای از فعالیت‌های جسمانی است که باعث رشد و تقویت ارگان‌ها و اندام‌های فرد می‌شود و به شکوفایی و باروری استعدادهای بالقوه و درونی فرد کمک می‌کند؛ فعالیت‌هایی که قرار نیست در محل خاصی یا موقعیت خاصی انجام شود. راه رفتن، دویدن آرام، در دامنه ی تپه ها، انجام حرکات کششی و سایر فعالیت‌هایی که جنبه رقابت ندارند، از همین دست هستند. فعالیت‌هایی که وقت رفتن به دانشگاه و محل کار، در خانه، در حیاط و هرجایی که فکرش را بکنید، امکانش وجود دارد. حالا بعد از آن، اگر بخواهید، می‌توانید به ورزش روی بیاورید؛ ورزشی که دیگر وارد فاز رقابتی می‌شود و حتی اعضای بدن هم با همدیگر وارد رقابت برای افزایش مهارت‌هایشان می‌شوند.
 ورزش یا تربیت بدنی؟ مسئله این است!
شاید خنده‌دار باشد که بگوییم ورزش می‌تواند شما را به جایگاه بالا و پول و شهرت برساند اما تربیت بدنی هدفی معنوی‌تر و درونی‌تر را دنبال می‌کند؟ اما واقعیت همین است! کافی است نگاهی گذرا به ورزشکاران شناخته‌شده دور و اطرافتان بیندازید! آن‌ها فعالیت‌های عادی جسمانی را بر اساس یک رشته و قوانین و مقررات آن رشته پیش برده‌اند و به مهارتی دست پیدا کرده‌اند که حریفی برای رقابت دادن شده‌اند؛ و خب برنده شدن در چنین رقابت‌هایی آن‌ها را به هدف‌های مالی قابل توجهی رسانده است. البته که این یکی از خصوصیات ورزش است؛ اینکه می‌تواند همراه با سلامتی، ثروت و زندگی را برای ورزشکار به ارمغان بیاورد. به نظر می‌رسد که برای رسیدن به ورزش، لازم است که از پل تربیت بدنی بگذریم.
 به سوی رشد
دوران مدرسه، یکی از بهترین زمان‌ها و مکان‌ها برای انجام تربیت بدنی و ورزش است! فعالیت‌هایی که سلامت روح و جسم در دوران کودکی و نوجوانی را تضمین می‌کند. بچه‌های دبستانی، قدرت و سرعت، چابکی و هماهنگی و انعطاف‌پذیری را یاد می‌گیرند. ذهن‌شان از طریق بازی‌های سازمان‌یافته پروش پیدا می‌کند. روحیه اجتماعی و مسئولیت‌پذیری‌شان در بازی‌ها و حرکات جمعی بالا می‌رود و احساس مفیدبودن پیدا می‌کنند وقتی در یک بازی دسته‌جمعی، مشارکت می‌کنند. شما چه راهکار بهتری از تربیت‌ بدنی و مسابقات ورزشی سراغ دارید که اینطور کودک را بالا بکشد و قابلیت‌های مختلفش را شکوفا کند؟ چه مسیری بهتر از انجام تربیت بدنی و ورزش به صورت همزمان می‌شناسید که بتواند با چاقی، افشردگی یا حتی بدخوابی مثابله کند؟»