اسفندیار خزایی اظهار کرد: همدان در فلات بلندی واقع شده که هیچ آبی از نقاط دیگر وارد آن نمی‌شود و هر آبی که در اثر بارندگی وارد همدان می‌شود، به خارج از استان منتهی شده و خارج می‌شود؛ بنابراین در چنین شرایطی باید برخورد ویژه‌ای صورت بگیرد، چراکه در زمینه آب در مضیقه هستیم.
وی یکی از دلایل اصلی بیابانی شدن اراضی را تغییر آب‌وهوا دانست و تصریح کرد: کره زمین به‌علت مصرف بالای انرژی درحال گرم شدن بوده که در همدان نیز به دلایلی بخش‌هایی از استان دچار شوری و بیابانی شدن است.
خزایی ادامه داد: درحال حاضر 65 هزار هکتار از عرصه‌های استان دچار بیابانی شدن است که از این میزان 26 هزار هکتار از اراضی ملی است و عرصه‌های بیابانی در چهار شهرستان قهاوند، فامنین، کبودراهنگ و شوشاب ملایر قرار گرفته است.
وی با تأکید بر اینکه در بحث بیابان مهم‌ترین مؤلفه پوشش گیاهی است چراکه باعث جذب آب می‌شود، یادآور شد: بیابانی که در استان همدان قرار دارد، با بیابان‌های مرکزی کشور متفاوت است؛ چراکه میزان بارش در همدان بیش از 100 میلی‌متر بوده و امکان احیای این عرصه‌ها وجود دارد. در ضمن در برخی از اراضی کشاورزی ازجمله در دشت قهاوند، آبیاری باعث حرکت شوری به سمت لایه‌های بالای خاک شده است.
خزایی با اشاره به چرای دام به‌عنوان یکی دیگر از عوامل بیابانی شدن اراضی، خاطرنشان کرد: ظرفیت چرای دام در استان همدان 600 هزار واحد دامی است، درحالی که اکنون سه برابر ظرفیت یعنی یک میلیون و 800 هزار واحد بوده که حتماً باید فکری برای این موضوع شود.
وی با تأکید بر اینکه 225 هکتار از عرصه‌های بیابانی استان با گونه‌های بیابانی آرتیپلکس و قره‌داغ احیا شده است، بیان کرد: بعضی از عرصه‌های بیابانی مراتع وضعیت بهتری پیدا کردند و کانون‌های گردوغبار محلی هم شکل نمی‌گیرد.
این مقام مسئول با بیان اینکه در طرح «کاشت یک میلیارد نهال» نیز سعی داریم از گونه‌های بیابانی تولید و کشت شود تا عرصه‌‍‌های بیابانی استان را احیا کنیم، اظهار کرد: در بعضی از نقاط مشکل اعتباری وجود ندارد، بلکه مشکلات اجتماعی داریم؛ به‌طوری که افرادی اجازه انجام عملیات اجرایی را نمی‌دهند و قرق را رعایت نمی‌کنند.