به گزارش مدیسن‌نت، این به‌اصطلاح «توهمات حضوری»، مانند احساس قوی وجود شخصی پشت سر فرد است که او را تماشا می‌کند، اما هیچ کس آنجا نیست.

دکتر «اولاف بلانکه»، رئیس آزمایشگاه علوم اعصاب شناختی در مؤسسه فناوری فدرال سوئیس در لوزان گفت: «ما اکنون می‌دانیم که توهمات اولیه باید در بیماری پارکینسون جدی گرفته شود.»

او در بیانیه خبری مؤسسه گفت: «اگر به بیماری پارکینسون مبتلا هستید و توهمات حتی جزئی را تجربه می‌کنید، باید این اطلاعات را در اسرع وقت با پزشک خود در میان بگذارید. درحال حاضر، ما فقط شواهدی در رابطه با زوال شناختی و توهمات اولیه برای بیماری پارکینسون داریم، اما می‌تواند برای سایر بیماری‌های عصبی نیز معتبر باشد.»

برای این مطالعه، محققان داده‌های 75 بیمار بین 60 تا 70 سال را جمع‌آوری کردند. هریک از آن‌ها مبتلا به پارکینسون تشخیص داده شده بودند و تحت یک‌سری مصاحبه قرار گرفتند تا وضعیت شناختی آن‌ها ارزیابی شود و اینکه آیا دچار توهم هستند یا خیر. آن‌ها همچنین تحت اندازه‌گیری الکتروانسفالوگرافی (EEG) فعالیت مغز در حالت استراحت قرار گرفتند.

محققان دریافتند که زوال شناختی پنج سال بعد در میان بیماران پارکینسون با توهمات اولیه، سریع‌تر بود.

پارکینسون و سایر بیماری‌های تخریب‌کننده عصبی اغلب پس از پیشرفت بیماری شناسایی می‌شوند و تأثیر اقدامات پیشگیرانه و درمان‌های اصلاح‌کننده بیماری را محدود می‌کنند.

این محققان می‌خواهند آن را تغییر دهند و به دنبال علائم و راه‌هایی برای ترویج مداخله زودهنگام برای کُند کردن پیشرفت علائم شناختی و روان‌پزشکی بیماران هستند.

حدود نیمی از بیماران مبتلا به پارکینسون به‌طور مرتب توهم را تجربه می‌کنند. در حدود یک‌سوم بیماران، توهمات اولیه قبل از شروع علائم حرکتی مانند لرزش ظاهر می‌شود. براساس این مطالعه، درحالی که پارکینسون معمولاً دارای علائم حرکتی است، انواع علائم غیر حرکتی می‌توانند در اوایل بروز بیماری ظاهر شوند.