جهان از قرن چهاردهم میلادی شاهد افزایش جمعیت انسانی بوده و سرعت رشد جمعیت هشت‌میلیاردی فعلی نشان می‌دهد که این روند در دهه‌های اخیر شتاب گرفته است. در این میان بعضی از مکان‌ها بیشتر از سایرین تحت تأثیر رشد جمعیت قرار دارد.

بر اساس چشم‌انداز شهرنشینی جهانی سازمان ملل متحد در سال 2024، دهلی در شمال هند، شهری با سریع‌ترین رشد در جهان محسوب می‌شود که در سال‌های اخیر شاهد افزایش جمعیت و رشد اقتصاد خود بوده است. جمعیت این شهر سال گذشته 2.73 درصد افزایش داشته و در حال حاضر حدود 33.8 میلیون نفر است. جمعیت دهلی در سال 1950 تنها 1.3 میلیون نفر بود. این شهر در سال 2024 شاهد نرخ رشد 9 درصدی بود که بالاترین نرخ رشد در بین شهرهای جهان به‌شمار می‌رود. شهرهای دیگری که در سال 2024 رشد چشمگیری داشتند، بنگلور هند، شانگهای چین و داکای بنگلادش هستند.

   شگفتی‌های دهلی

دهلی به‌عنوان یک شهر مستحکم در حدود سال 1052 تأسیس شد، با این حال آثار معماری این منطقه نشان می‌دهد که از 300 سال قبل از میلاد میزبان انسان‌ها بوده، در نتیجه شهر میزبان مجموعه‌ای از ساختمان‌های تاریخی و منطقه‌ای خاص به نام دهلی قدیم (مملو از خیابان‌های پرپیچ‌وخم و باریک) است.

دهلی از سال 1911 جایگزین کلکته شد و عنوان پایتخت هند را از آن خود کرد. این شهر رنگارنگ و روح‌بخش غرق در تاریخ و در عین حال مملو از زندگی مدرن است. دهلی مجموعه‌ای شگفت‌انگیز از تاریخ، فرهنگ، آشپزی، تجارت و زندگی خیابانی را با مناظر و فعالیت‌های بی‌شمار به بازدیدکنندگان خود ارائه می‌کند.

پایتخت هند در دید اول مکانی شلوغ و پر هرج‌ومرج به‌نظر می‌رسد، اما با کمی صبر می‌توان به بخش‌هایی از شهر رسید که تصاویری ظریف از زندگی روزمره و لایه به لایه باستانی آن را با بیش از دو هزار سال تاریخ آشکار می‌کند. غذاهای خیابانی این شهر، افسانه‌ای و گشت‌وگذار در خیابان‌های بخش قدیمی آن موجب شگفتی است، زیرا بازدیدکنندگان را با بناهای پنهانی همچون خانه میرزا غالب (شاعر افسانه‌ای اردو)، مسجد سر به فلک کشیده جاما (بزرگ‌ترین مسجد هند) یا خاری بائولی (بزرگ‌ترین بازار ادویه آسیا) مواجه می‌کند.

ورای این تصویر زیبا، واقعیتی از زندگی روزمره برخی ساکنان نیز وجود دارد. دهلی به‌طور مشخصی دارای مشکل آلودگی هوا است و حتی در سال 2014 به‌عنوان آلوده‌ترین شهر جهان شناخته شد. در سال‌های پس از آن نیز در این لیست جای داشت. این شهر همچنین مناطق وسیعی از زاغه‌ها را در خود جای داده است و تصور می‌شود 49 درصد از جمعیت روزافزون آن در خانه‌های موقت و مستعمرات غیرمجاز بدون هیچ‌گونه امکانات مدنی زندگی می‌کنند.

منبع: ایمنا