به‌واقع باید گفت با شرایط رو به افول آمریکا که از سال‌های گذشته آغاز شده است، حمایت علنی آمریکا از رژیم صهیونیستی، تسریع در افول خود آمریکا است و میزان تأثیر عملیات طوفان الاقصی در شکست سیاست‌های آمریکا در منطقه و جهان، به‌وضوح آشکار است.

افول آمریکا در سال‌های اخیر به‌ویژه در آخرین انتخابات ریاست جمهوری با حضور هواداران ترامپ در ساختمان کنگره، اثبات کرد که دموکراسی آمریکایی به پایان رسیده است. افرادی مثل فوکویاما نظریه خود (پایان تاریخ و اینکه زندگی لیبرال دموکراسی آمریکایی بهترین مدل زندگی است) را پس گرفتند. البته این افول ریشه تاریخی خود از ورود آمریکا به جنگ جهانی اول و پس از آن ورود در جنگ جهانی دوم و سپس ورود در بحران‌هایی همچون جنگ عراق، یوگسلاوی سابق و دست آخر افغانستان را فراموش نکرده و نشان داده است هیمنه نظامی آمریکا رنگ باخته و هزینه‌های این نظامی‌گری غیر قابل پسند در دنیای امروز، آمریکا را به سمت فروپاشی سوق می‌دهد. اذعان این افول در گفتار خودشان و بیان افرادی همچون والشتراین با ذکر «افول قدرت آمریکا » مثال‌زدنی است که البته افزایش اختلافات در صحنه داخلی آمریکا، بحران کنترل کرونا و عدم نقش‌آفرینی جهانی، بحران تبعیض نژادی و رنگین‌پوستان و کسری بیش از دو تریلیون دلار را باید بر آن افزود.

اما در ارتباط با طوفان الاقصی و تأثیر آن بر این افول، ابعاد متعددی قابل بحث و اشاره است که در این یادداشت نمی‌گنجد. یکی از ارکان قدرت آمریکا در کنار ادعای نظامی بودن آن، شکست آمریکا در حمایت نظامی رژیم اسرائیل بود که در عین برتری نظامی، تأثیری بر تغییر معادلات جنگ نگذاشته و بالعکس با حمایت مردم غزه از مقاومت حماس، این برخورداری نظامی را پوچ کرده است. از سوی دیگر یکی از ارکان حیاتی قدرت آمریکا، قدرت عوام‌فریب نرم آمریکا بود که البته در حمایت از جنایت‌های اخیر در سرتاسر دنیا رنگ باخت. اعتصاب‌های جهانی با برافراشتن پرچم فلسطین نشان داد قدرت نرم مقاومت، نه رژیم صهیونیستی به‌تنهایی، بلکه آمریکای یاغی را به چالش کشیده است. بیدار شدن وجدان‌ها و فطرت‌های بشری در برابر خون‌ریزی کودکان و زنان غزه، قضاوت خود را به نفع چنین غاصبانی نداده و این عدم همراهی دلیلی بر تسریع افول آمریکا در افکار عمومی جهان خواهد بود، انشاالله.