مدیر پایگاه ملی میراث فرهنگی ارگ باستانی نوشیجان ملایر ظهر سه‌شنبه 29 فروردین‌ماه در این نشست تخصصی به معرفی داشته‌های فرهنگی این اثر و جایگاه آن در سیطره باستان‌شناسی ایران پرداخت.
ابراهیم جلیلی افزود: در محوطه دشت نوشیجان دو نکته برای ما بسیار حائز اهمیت است؛ نخست نگهداری از پوشش گیاهی منطقه و جلوگیری از فرسایش خاک و تغییر اقلیم و دوم ایجاد فضای سبز متناسب با شرایط آب‌وهوایی و خاک شور دشت نوشیجان با نگاه به قوانین میراث فرهنگی حاکم بر محوطه و حرایم مناطق باستانی.
در ادامه این نشست فیلم کاوش‌های اثر نوشیجان ساخته روت استروناخ نمایش داده شد و اعضا به بیان نظرات خود پرداختند و مقرر شد امکان اجرای ممیزی طرح مرتعداری منطقه توسط منابع طبیعی با همکاری دانشگاه مورد بررسی قرار گیرد.
همچنین طبق تفاهم صورت‌گرفته اساتید برای پایان‌نامه دانشجویان رشته‌های منابع طبیعی و کشاورزی موضوعات مرتبط با پوشش گیاهی دشت شورکات را معرفی کنند و مقالات و پایان‌‌‌نامه‌های مرتبط کارشده در اختیار پایگاه نوشیجان قرار گرفته و جلسه بعدی در این پایگاه برگزار شود و بازدید میدانی از منطقه صورت پذیرد.
ارگ نوشیجان یکی از قدیمی­‌ترین بناهای جهان محسوب می­‌شود، این ارگ در شهرستان ملایر و در روستای شوشاب واقع شده؛ بررسی­‌های باستان‌شناسی نشان داده که این تپه‌ باستانی دارای سه طبقه‌ تاریخی است که طبقه‌ اول متعلق به دوران مادها، طبقه‌ دوم مربوط به دوران هخامنشیان و طبقه‌ سوم مربوط به حکومت ساسانیان بوده، تپه‌ نوشیجان در سال 1343 کشف و در سال 1346 ثبت ملی شد.
این بنا در 20 کیلومتری شمال غرب ملایر روی صخره­‌ای طبیعی و مشرف به جلگه‌­ای به‌نام شورکات قرار گرفته است. نوشیجان در لغت به معنای جایگاه نوش یا جایگاه انوش است که نوش یا انوش ظاهراً نام زنی بوده که بر منطقه حکومت می­‌کرده است.
در نوشیجان نمونه‌هایی از نخستین پول‌های بشری نیز پیدا شده که نام این پول‌ها سیگلو و از جنس نقره بوده و به دوران مادها تعلق دارد. همچنین این پول­‌ها به شکل حلقه­‌های توخالی یا حلقه‌­های مارپیچ از فلز نقره ساخته شده‌اند.