گروهی متشکل از 10 دانشجو به رهبری دکتر ناروتوشی هیبینو (Narutoshi Hibino) چالش بافت عروقی ناسا را پذیرفته‌اند تا با ایجاد بافت قلب در آزمایشگاه راه‌حلی برای مشکل ضعیف شدن عضلات قلب فضانوردان در سفرهای فضایی بیابند.

به گفته هیبینو، در فضا، به دلیل نبود جاذبه، خون شناور می‌شود و به همین دلیل قلب زحمت کمتری برای پمپ کردن آن نسبت به زمین می‌کشد. در نتیجه عضلات قلب تحلیل می‌روند و این مشکل حتی پس از پایان ماموریت فضانوردان ادامه دارد.

کاترین نورمینسکی (Katherine Nurminsky)، برای درک بهتر پمپاژ خون در شرایط بی‌وزنی باید جریان خون به بافت قلب یا سیستم پرفیوژن (سیستم خونرسانی) را شبیه‌سازی می‌کرد.

جوایز نفرات اول و دوم به گروه‌هایی رسید که بافت کبد را تولید کرده بودند.

هیبینو متخصص قلب است بنابراین بافت قلب را انتخاب کرد. اگرچه ایجاد این بافت از ساخت بافت‌های اعضای دیگر سخت‌تر است و این آزمایشگاه برای بردن جایزه سوم که 100 هزار دلار است وارد رقابت شده است.

یافته‌های این گروه علاوه بر کمکی که به فضانوردان خواهد کرد می‌تواند به افرادی که مشکلات قلبی دارند ازجمله کسانی که عضوی دریافت کرده‌اند کمک کند و به بازسازی سلول‌های بنیادی قلب نیز کمک کند.

هیبینو می‌گوید: ما می‌خواهیم بافت قلب را بسازیم و از آن برای نجات جان انسان‌ها استفاده کنیم.

اگرچه بیشتر تحقیقات توسط دانشجویان تحصیلات تکمیلی انجام شد اما دوره آزمایشی 30 روزه آن توسط دانشجویان کارشناسی انجام گرفت.

سارا کولجاکا (Sarah Koljaka,)، رهبر گروه که بر روی کشت سلول کار می‌کرد دریافت که بخش سخت کار سیستم خون‌رسانی است و آن‌ها باید دستگاه را از نظر نشتی و خاموش شدن دائما بررسی می‌کردند.

او می‌گوید: ما مشکلاتی با فشار و جریان داشتیم که بر اکسیژن‌رسانی و رساندن مواد مغذی به بافت اثر می‌گذاشت. بنابراین ما گروهی متشکل از چهار نفر را مسئول دستگاه کردیم تا حداقل پنج بار در روز دستگاه را بررسی کنند.

هیبینو پیش‌بینی می‌کند که نمونه بافت قلب ایجاد شده در آینده برای آزمایش به فضا ارسال شود.

کولجاکا می‌گوید: اگر ما بتوانیم این کار را انجام دهیم هر کسی که دچار حمله قلبی شده می‌تواند سلول‌های بنیادی جدید خود را رشد دهد و آن را جایگزین بخش آسیب دیده کرده و به‌طور کامل قلب خود را احیا کند.