رضا نصر اصفهانی در خصوص سرمایه‌گذاری‌های لازم برای بهبود وضعیت اقتصادی شهر با اشاره به لزوم توسعه پایدار، اظهار کرد: در کلان‌شهر اصفهان در سال‌های اخیر سرمایه‌گذاری‌های فراوانی در زمینه‌های مختلف صنعتی، ساخت‌وساز، گردشگری و غیره شده است اما باید توجه لازم را به سرمایه‌گذاری در موضوعاتی اختصاص داد که منجر به بهبود توسعه پایدار شهر شود.

وی افزود: موارد سرمایه‌گذاری با سود بالا مانند سرمایه‌گذاری در صنایع پایین دستی فولاد و پتروشیمی وجود دارد اما باید در نظر گرفته شود که حاصل آن برای توسعه پایدار منفی خواهد شد. یکی از سرمایه‌گذاری‌های خیلی خوب در کشورهای مختلف تولید انرژی برق است که ازجمله سرمایه‌گذاری‌های پاک محسوب می‌شود.

این استاد دانشگاه تصریح کرد: لازم است یک‌بار دیگر مسیر سرمایه‌گذاری بازنویسی شود و تبصره‌ای تحت عنوان سرمایه‌گذاری‌های ممنوعه نیز به آن اضافه شود. باید سرمایه‌گذاری‌ها بر اساس آموزه‌های توسعه پایدار بر اساس تجربیات شهرهای بزرگ دنیا شده و سپس کمبودها شناسایی شود، به طور مثال کمبودهایی درباره حمل‌ونقل، پارکینگ و موارد دیگر وجود دارد. این سرمایه‌گذاری در نگاه نخست شاید اقتصادی نباشد ولی وقتی وارد فضای سرمایه‌گذاری، مشارکت و تعامل می‌شود کاملاً اقتصادی است و هم برای سرمایه‌گذار هم بخش عمومی شهر هم مردم صرفه اقتصادی دارد.

*نسخه عمومی برای همه شهرها

نصراصفهانی خاطرنشان کرد: هر شهری نیازمند بازبینی در راهبردهای توسعه شهری خود در جهت توسعه پایدار است که منجر به اقتصاد بهتر، کاهش نابرابری درآمد و زیان نرساندن به محیط زیست شود. درواقع هر شهری نیازمند یک ستاد توسعه پایدار است که آینده شهر را متصور شود و برنامه‌هایی را تدوین کند که به مرور زمان در عین بهبود وضعیت، نابرابری‌های درآمدی آنها تعدیل و به محیط زیست آسیب کمتری وارد شود.

وی گفت: این مسئله مانند معمایی است که پس از حل آسان می‌شود اما حل شدن آن نیازمند انجام کامل تأسیسات زیربنایی جدی توسط دانشگاهیان است به صورتی که آن‌ها تدوین و مسئولان شهر اجرا کنند. پس از تدوین نیز بهتر است به صورت منطقه‌ای اجرا شود؛ ابتدا شهر بزرگ و سپس شهرهای اطراف شامل این برنامه‌ها شوند که معضل مهاجرت از شهرهای اطراف به شهر بزرگ هم حل شود.

این استاد دانشگاه افزود: یکی از معضلات جدی رشد یک شهر پدیده مهاجرت است، در دهه 60 شهر اصفهان زیباتر و قوی‌تر شد اما مناطق اطراف اصفهان شامل این خدمات نشدند و باعث افزایش مهاجرت از اطراف به داخل شهر شد زیرا اقتصاد آن‌ها ضعیف بود. اگر اقتصاد شهرها به طور یکپارچه تقویت نشود هر کس سرمایه‌گذاری کند بی‌فایده است. مانند این است که هرچه خیابان‌ها را بزرگ‌تر کنیم تعداد ماشین‌های داخل هر خیابان بیشتر می‌شود. اما هزینه فرصت آن چیست؟ آیا وضعیت ترافیک بهبود می‌یابد یا به صورت دیگری تشدید می‌شود؟