«شهید»، شاهد شهود عرفانی شد و نقش هر چه خوبی را در چهارفصل گیتی نمایان کرد و چشم ستارگان آسمان را روشن، ققنوس هشت جنت که هفت آسمان را مجذوب خود کرده است، همان عاشقی که در وادی مقدس عاشقی، پر پرواز گشود و فرشتگان را نوازشگر روح نابش کرد.

«شهید»، همان ستاره‌ خاک‌نشین همیشه‌ بیدار شب‌های خون و آتش که تا لمس شعله‌های بصیرت و حقیقت در مقتل عشق رزم عاشقانه کرد تا پیوندی ابدی در بزم عارفانه..عشق در منشور نور هشت هزار ستاره درخشان راه عاشقی، مأوای جاودانگی‌اش را به تصویر کشید تا درس استواری را در دل حادثه بر تارک تاریخ بنشاند.

حالا می‌خواهیم هر روز را با نامی و یادی از این ستاره‌ها، شب کنیم و کار را با تبرک و مدد از این عارفان عاشق آغاز؛ باشد که ادای دینی باشد بر آن همه رشادت، شهامت، مجاهدت و شجاعت... برگ سبزی تحفه درویش، تا چه قبول افتد و چه در نظر آید!

تبرک لحظاتمان با شهید ستار ابراهیمی‌هژیر:

در این زمان که ما زندگى مى‌کنیم، بعد از یک‌هزار و 400 سال دوباره نسیم اسلام وزیدن گرفته و دارد از خفقان بیرون مى‌آید و اسلام زمان پیامبر (ص) و على (ع) تکرار می‌شود و جهان را متوجه خود کرده و تمام مسلمین و مستضعفین را زیر پرچم خود آورده است.

مستکبرین و دشمنان که در رأس همه آن‌ها آمریکا، شوروى و اسرائیل جنایتکار است، به این آسانى نخواهند گذاشت حکومت اسلامى جهان‌شمول شود؛ بنابراین اسلام براى محکم شدن ریشه‌هایش نیاز به فداکارى و جانبازى و ازخودگذشتگى روحانیون و جوانان و تمام اقشار مسلمین دارد.

به خاطر اسلام است که مطهرى‌ها و بهشتى‌ها و رجایى‌ها و باهنرها و هزاران شهید والامقام دیگر را از دست می‌دهیم تا دین پابرجا باشد؛ با این اوصاف دیگر چه چیز باعث درنگ ما شده و نمى‌گذارد خود را به قافله آن‌ها برسانیم؟